درون مایه اشعار حکمی ناصرخسرو و ابوالعتاهیه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ناصرخسرو و ابوالعتاهیه از جمله شاعرانی هستند که حکمت را در مضامین شعری خود جای داده و مفاهیم آن را به شکل والایی پرورانده اند. این دو شاعر بزرگ با بیان این مفاهیم متعالی حکمی، از سردمداران این عرصه به شمار می آیند و با وجود شباهت ها، تفاوت هایی نیز در بیان مضامین حکمی آن ها دیده می شود. این پژوهش با بررسی بسامد این مضامین، سعی بر توضیح شباهت ها و تفاوت های موجود در اشعار دو شاعر دارد. نتایج این بررسی نشان می دهد که هر دو شاعر، در پی بیان مفاهیم حکمی و فلسفی در شعرشان بوده اند. اما ناصرخسرو با تکیه بر اصول اخلاقی، اعتقادی و عملی، از این مفاهیم، بهره بیش تری برده است. به نظر می رسد که او به حکم رواج اشعار عربی در آن زمان در میان ایرانیان و بنا بر شیوه های تعلیمی رایج در عصر خود، با اشعار شاعران عرب به ویژه ابوالعتاهیه آشنا بوده و می توان گفت که به نوعی به مضامین و حکمت های شعر وی نظر داشته است.The Theme of Naser Khosrow and Abū l-Atāhiyya Philosophical Poetries
Naser Khosrow and Abū l-Atāhiyya are the poets who developed philosophy in their poetic concepts. These two great poets are known as the pioneers of this field in spite of similarities and differences in expressing the purpose; the present paper tries to explain the similarities and differences by studying the frequency of those concepts. The results show that both poets attempted to express philosophical concepts in their poems. But Naser Khosrow have enjoyed the mentioned concepts based on ethical, religious and practical principles. It seems that he was familiar with the common Arabic poetry among Iranians of that era – especially Abū l-Atāhiyya. It could be claimed that he was affected by Abū l-Atāhiyya's concepts and philosophies.
تبلیغات
