اثربخشی آموزش غنی سازی روابط زناشویی بر سواد عاطفی، سازگاری زوجین، دلزدگی زناشویی و تحمل پریشانی در زوجین (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش غنی سازی روابط زناشویی بر سواد عاطفی، سازگاری زوجین، دلزدگی زناشویی و تحمل پریشانی در زوجین مراجعه کننده به کلینیک های شهرستان گنبد بود. روش پژوهش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین مراجعه کننده به کلینیک های شهر گنبد در سال 1400- 1399 می باشد. جهت انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. حجم نمونه برابر با 32 نفر در نظر گرفته شد که آزمودنی ها به طور تصادفی در دوگروه آزمایش (16 نفر) و گروه گوااه (16 نفر) قرار گرفتند. در این طرح، آموزش زوج درمانی هیجان محور جانسون (1997) در هشت جلسه به مدت90 دقیقه برگزار شد. ابزارهای پژوهش پرسشنامه سواد عاطفی مقیاس کارکردهای روانشناختی خانواده ایرانی کیمیایی (1388)، مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر(DAS) (1976)، مقی اس دلزدگی زن اشویی پاینز (1996) و پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بود. برای تحلیل نتایج از روش تحلیل واریانس اندازه مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثربخشی آموزش غنی سازی روابط زناشویی بر سواد عاطفی (34/51=F، 001/0=P)، سازگاری زوجین (03/46=F، 001/0=P)، دلزدگی زناشویی(07/48=F، 001/0=P) و تحمل پریشانی86/032=F، 001/0=P) موثر بود و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجه گیری: بنا براین می توان از این مداخله به عنوان بخشی از مداخلات درمانی به طور موثر در سازگاری زناشویی و کاهش دلزدگی و افزایش تحمل پریشانی زوجین متعارض استفاده نمودThe effectiveness of marital relationship enrichment training on emotional literacy, couple compatibility, marital boredom and distress tolerance in couples
Aim: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of marital relationship enrichment training on emotional literacy, couple compatibility, marital burnout and distress tolerance in couples referring to Gonbad clinics. method: The research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design and a control and follow-up group. The statistical population of this research is all the couples who referred to Gonbad city clinics in 2019-1400. Available sampling method was used to select the sample. The sample size was considered equal to 32 people, and the subjects were randomly divided into two experimental groups (16 people) and the control group (16 people). In this plan, Johnson's (1997) emotion-oriented couple therapy training was held in eight sessions for 90 minutes. The research tools were Emotional Literacy Questionnaire, Iranian Kimiai Family Psychological Functions Scale (2008), Spanier Marital Adjustment Scale (DAS) (1976), Pines Marital Discomfort Scale (1996) and Simmons and Gaher Distress Tolerance Questionnaire (2005). To analyze the results, repeated measure variance analysis was used. Results: The results showed the effectiveness of marital relationship enrichment training on emotional literacy (F=51.34, P=0.001), couples' compatibility (F=46.03, P=0.001), marital boredom (07/07) F=48, P=0.001) and distress tolerance F=032.86, P=0.001) were effective and this effect was stable in the follow-up phase. Conclusion: Therefore, this intervention can be used as a part of therapeutic interventions effectively in marital adjustment and reducing boredom and increasing distress tolerance of conflicted couples.
تبلیغات
