نگاهی به ترکیبات ساده وصفی و اضافی در زبان های فارسی و چینی (رویکردی آموزشی)
آرشیو
چکیده
ترکیبات وصفی یکی از ابزار های زبانی مهم برای ابراز احساسات و برقراری ارتباط هستد اما در اکثر زبان ها نحوه استفاده و ساختار دستور زبانی آن یکسان نیست. با یک بررسی در مورد نحوه کاربرد ترکیبات وصفی و اضافی در دو زبان فارسی و چینی متوجه خواهیم شد که ساختار ترکیب های وصفی و اضافی با هم تفاوت های بارزی دارند و دستور زبان و ویژگی های بیان مفاهیم در این دو زبان کاملا متفاوت می باشد. تحقیق حاضرضمن معرفی انواع ترکیبات وصفی و اضافی در دو زبان و با استفاده از روش توصیفی و تطبیقی به کاوش در مورد تفاوت های ترتیب و ساختار ترکیب های وصفی و اضافی در این دو زبان پرداخته است. بررسی ها نشان می دهد در زبان فارسی ترکیب وصفی «موصوف + صفت» می باشد در صورتی که در زبان چینی «صفت+ موصوف» ترکیب وصفی را می سازد. بررسی های مبتنی بر تجربه تدریس به زبان آموزان چینی نشان می دهد که گرچه آنها ساختار ترکیبات وصفی دوتایی را متوجه می شوند، اما در مواجهه با ترکیبات وصفی و اضافی طولانی به دلیل تفاوت دستور زبانی با ابهام روبرو هستند و اکثراً اشتباه به کار می برند. چینی آموزان فارسی زبان نیز در هنگام استفاده از ترکیبات وصفی و اضافی از دستور زبان فارسی برای ساخت ترکیبات وصفی و اضافی چینی استفاده نموده و در انتقال معانی دچار مشکل می شوند. یافته های این تحقیق نشان می دهد که توضیح و تأکید بر تفاوت های دستوری دو زبان و زیر هم نوشتن کلمات هر دو زبان و نیز تکرار و تمرین و ارائه مثال های مختلف از ترکیبات کوتاه تا بلند در حین تدریس توسط مدرس های زبان باعث تسلط زبان آموز درساخت این ترکیبات می شوند.A Comparative Study of Descriptive and Genitive Compounds in Persian and Chinese Languages
Descriptive compounds are one of the essential linguistic tools for communicating and expressing emotions. However, the using method and grammar structure are not the same in most languages. A comparison of how to employ adjectives and the genitive compound in Persian and Chinese reveals that the structure of adjectives and the genitive compound is highly different and the grammar and aspects of expression in these two languages. The current research highlights the differences in the order and structure of descriptive and genitive phrases in these two languages by introducing the forms of descriptive and genitive collocations in the two languages and utilizing descriptive and comparative methods. According to comparative research, the adjective combination in Persian is "Substantive + adjective." Still, in Chinese, "adjective + substantive" makes the adjective combination. Investigations based on teaching experiences to Chinese learners show even if they comprehend the structure of binary adjectives phrases, they encounter ambiguity and commonly misuse when confronted with long adjectives and grammatical variances. When utilizing adjectives and genitive phrases, Iranian learners' Chinese languages use Persian grammar structure to collocate adjectives and genitive phrases and have problems transferring meanings. The findings of this study show that language teachers explaining and emphasizing the grammatical differences between the two languages and underline the words of both languages, as well as repeating, practicing, and giving different examples of short to long combinations while teaching cause the learners to master the structure of these compounds.
تبلیغات
