بازاندیشی نقش «حیاط» در برنامه ریزی توسعه مسکن پایدار از طریق آثار سینمایی (مورد مطالعه: «طهران تهران» و «مهمان مامان» اثر داریوش مهرجویی) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در برنامه ریزی توسعه پایدار، توجه به مفهوم مسکن و خانه ضروری است. زیرا مسکن مفهومی فیزیکی است، اما خانه به عنوان مکان زندگی انسان با تمام ابعاد زندگی او در ارتباط و کنش متقابل است و معانی مختلفی را فراتر از مسکن در خود جای می دهد. با بهره گیری از مباحث پدیدارشناسی به عنوان روش ادراک ساختارهای تجربه و آگاهی، می توان به مطالعات کیفی درباره رابطه انسان و فضای زندگی پرداخت. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر حیاط به عنوان یک عنصر کالبدی ثابت، در معنابخشی به مفهوم خانه سنتی ایرانی به عنوان الگوی مسکن پایدار و بازنمایی آن در سینمای معاصر است. برای این منظور، دو فیلم «طهران تهران» و «مهمان مامان» ساخته داریوش مهرجویی که داستان هایی برگرفته از زندگی زیسته مردم در دوره معاصر هستند، مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی، تفسیر و استدلال درباره نقش معناساز عناصر حیاط برای خانه در روایت های سینمایی مذکور پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که مفهوم خانه و پیوند وجودی آن با انسان در آثار مهرجویی، تأکیدی بر هویت بخشی متقابل میان خانه و زندگی انسان است و حیاط، مرکزی حیات بخش در خانه بوده و از عوامل اصلی در پایداری خانه سنتی ایرانی است. لذا با توجه به بحران هویت و معنا در زندگی های معاصر، یکی از راهکارهای بازیابی آن ها توجه به نقش حیاط، به عنوان فضای گمشده مسکن معاصر در برنامه ریزی های توسعه پایدار شهری با استفاده از شیوه های نوین معماری است.Rethinking the Role of the »Yard« in Planning Sustainable Housing Development Through Cinematic Works (Case Study: »Tehran Tehran« and »Mom's Guest« Movies by Dariush Mehrjoui)
In sustainable development planning, it is necessary to pay attention to the concept of housing and home. Home as a place for human life is related and connected to all aspects of her/his life and has different meanings beyond housing. Using phenomenological topics as a method of perceiving the structures of experience and consciousness, qualitative studies on the relationship between humans and living space can be done. The purpose of this study is to investigate the effect of the yard as a fixed physical element in interpreting the concept of a traditional Iranian house as a model of sustainable housing and its representation in contemporary cinema. For this purpose, two films "Tehran Tehran" and "Mom's Guest" made by Dariush Mehrjoui, which are stories taken from the lives of people in the contemporary period, were studied. Using a descriptive-analytical method, the semantic role of courtyard elements for the house in the above-mentioned cinematic narratives has been studied, interpreted and argued. The results show that the concept of home and its existential connection with human beings in Mehrjoui's works emphasizes the mutual identification between home and human life. The central courtyard is the lifeblood of the house and is one of the main factors in the stability of the traditional Iranian house. Therefore, due to the crisis of identity and meaning in contemporary lives, one of the ways to recover them is to pay attention to the role of the yard as a lost space of contemporary housing in sustainable urban development planning using new architectural methods.
تبلیغات
