هدف از این پژوهش تدوین مدل ارتقای سیستم بیمه ورزشی در کشور بود. روش تحقیق از نوع تحقیقات کیفی با رویکرد اکتشافی و سیستماتیک بود. جامعه آماری شامل دو بخش منابع انسانی (مدیران و استادان) و منابع اطلاعاتی (کتاب ها، مقالات، اسناد، رسانه ها و ...) بود. نمونه گیری به تعداد قابل کفایت بر مبنای رسیدن به اشباع نظری به صورت قضاوتی انجام گرفت (17 نفر و 68 منبع). ابزار پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای و مصاحبه های اکتشافی ساختارمند بود. روایی ابزار براساس اعتبار حقوقی و علمی نمونه آماری، نظر خبرگان و ضریب توافق بین مصححان کدگذار ارزیابی و تأیید شد. به منظور تحلیل یافته ها از روش کدگذاری چندمرحله ای و رویکرد تحلیل سیستمی استفاده شد. متغیرهای اصلی در مدل مفهومی شامل بهبود خسارت مشتری، بهبود حق بیمه، توسعه دامنه پوشش، ارتقای رضایت مشتریان، ترویج سواد بیمه ای ورزش، استانداردسازی کیفیت خدمات، کارامدسازی مدیریت راهبردی، ارتقای سیستم نظارت، روزامدسازی قوانین، ارتقای ضریب نفوذ بیمه، ظرفیت سازی شبکه ارتباطی، توسعه امکانات مراکز، توانمندسازی سرمایه انسانی، فراگیرسازی آموزش و فرهنگ سازی بیمه و بهینه سازی مدیریت مالی بیمه ورزشی بود. این متغیرها در پنج سطح متوالی، ساختار، قابلیت، فرایند، عملکرد و پیامد چارچوب بندی شدند. براساس مدل پژوهش می توان گفت که ارتقای سیستم بیمه ورزشی نیازمند تقویت مؤلفه های ساختاری، قابلیتی، فرایندی، عملکردی و پیامدی است و میزان تحقق توسعه آن به برایند اثر عوامل این سطوح وابسته است.
