تحلیل اثرات گردشگری سلامت در ارتقای ظرفیت های اقتصادی فضاهای روستایی، مطالعه موردی: شهرستان مشگین شهر (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

اهداف:گردشگری سلامت به عنوان یکی از مهمترین منابع اقتصادی در محل جاذبه ها می تواند نقش مهمی در ایجاد اشتغال، درآمد، کاهش فقر، محرومیت و ارتقای رفاه اجتماعی در سطح ملی، منطقه ای و محلی داشته و نقشی مؤثری در توسعه اجتماعی-اقتصادی به طور عام و مناطق روستایی به طور خاص ایفا نماید. هدف از تحقیق حاضر بررسی و تحلیل اثرات توسعه گردشگری سلامت در ارتقای ظرفیت های اقتصادی در سکونتگاه های روستایی است. روش: تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی تحلیلی است. برای گردآوری داده ها و اطلاعات از مطالعات اسنادی و پیمایش میدانی استفاده شده است. قلمرو مکانی سکونتگاه های روستایی شهرستان مشگین شهر است. جامعه آماری تحقیق را 198 نفر از خبرگان و آگاهان محلی و مسئولان و کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان مشگین شهر و همچنین دهیاران و شوراهای اسلامی روستاهای دارای پتانسیل گردشگری سلامت تشکیل می دهند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی تک نمونه ای، فریدمن، همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، توسعه گردشگری سلامت (آبگرم ها و چشمه های معدنی) در شهرستان مشگین شهر بیشترین اثرکلی را در شاخص سرمایه گذاری با میزان (271/0) و شاخص اشتغال با میزان اثر کلی 119/0 و کمترین اثر کلی را در افزایش تولیدات روستایی با میزان (339/0-) داشته است. نتیجه گیری: وجود مجتمع های آبگرم و چشمه های معدنی در شهرستان موجب جاری شدن سرمایه های مختلف بومی و غیربومی در این مکان ها شده و زمینه را برای افزایش درآمدها و اشتغال پایدار روستاییان فراهم ساخته و حضور گردشگران موجب بهبود زیرساخت ها، افزایش تولیدات و ایجاد زمینه های شغلی غیرکشاورزی شده است.