امروزه سازمان ها به دنبال حداکثرشدن بهره وری گروه ها هستند، اما کارهای گروهی همیشه به طور کامل به نتایج مطلوبی ختم نمی شود و گاهی با مشکلاتی همراه می شود که از آن جمله می توان به بطالت اجتماعی اشاره کرد. بطالت اجتماعی انگیزه و تلاش افراد را در کار گروهی در مقایسه با کار فردی کاهش می دهد. در این پژوهش با هدف دستیابی به سازوکارهای کاهش بطالت اجتماعی، اثر حمایت سازمانی ادراک شده بر بطالت اجتماعی بررسی شده است. جامعه آماری این پژوهش را تمام کارکنان شاغل در شعبه های بیمه البرز شهر تهران (220 نفر) تشکیل می دهد. بر اساس جدول کرجسی و مورگان، حجم نمونه 140 نفر تعیین شد و نمونه گیری نیز به روش تصادفی طبقه ای انجام گرفت. این پژوهش به روش توصیفی از نوع همبستگی اجرا شد و جمع آوری داده ها به کمک پرسشنامه انجام گرفت. داده ها نیز با بهره مندی از مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد حمایت سازمانی ادراک شده تأثیر منفی و معناداری بر بطالت اجتماعی دارد و می تواند موجب تعدیل آن شود.