یک سازمان پایدار سازمانی است که تحت شرایط پرفشار بهطور عالی، مأموریت خود را ایفا نموده و انجاموظیفه مینماید. سازمان پایدار ظرفیت انطباق سریع با موقعیتهای تازه و غیرمنتظره را دارد. هدف پژوهش حاضر اعتبارسنجی نشانگرها و ابعاد پایداری سازمانی در دانشکدههای مدیریت دانشگاههای دولتی تهران بود. پژوهش حاضر پیمایشی از نوع مقطعی و از لحاظ هدف یک پژوهش کاربردی است. جامعه پژوهش، کلیه اعضای هیئتعلمی گروههای آموزشی مختلف مدیریت از دانشکدههای مدیریت دانشگاههای دولتی تهران و نمونه 226 عضو هیئتعلمی مدیریت با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای دومرحلهای و بهصورت در دسترس و اجرا با ابزار استاندارد پایداری سازمانی و یک و ساتکلیف (2001)، برای نخستین بار در ایران، در سال 1394 بود. پرسشنامه پایداری سازمانی روایی و پایایی مطلوبی ارائه داد. با توجه به ماهیت مطالعه، روشهای تحلیل آماری، تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و برازش الگو بود. یافتهها نشان داد سازه پایداری سازمانی شامل ابعاد حساسیت داشتن به عملکرد، دغدغه ذهنی با شکست، تعهد به انعطافپذیری، تخصصگرایی و احترام به خبرگان، و عدم تمایل به سادهسازی تفاسیر است. نتایج بیانگر لزوم ایجاد فرهنگ امنیت، سیستمی با پاداش مشوقانگیز، توجه به نیروی جایگزین، پذیرش پدیده تغییر، توجه به انعطافپذیری، تشویق خطرپذیری، تصمیمگیری، بهبود و استمرار آموزش، و توجه به اثرات ایجاد یک سازمان پایدار است.