هدف این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات هوازی بر استرس شغلی و فرسودگی شغلی کارمندان مرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قروه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کارمندان مرد دانشگاه بود. تعداد 22 نفر از کارمندانی که آمادگی خود را برای شرکت در پژوهش اعلام کرده بودند، به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان آزمودنی های پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی ها به دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (10 نفر) پس از همسان سازی براساس متغیرهای تأثیرگذار بر استرس و فرسودگی شغلی تقسیم شدند. طرح این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون در یک گروه تجربی و یک گروه کنترل بود. ابزار پژوهش، پرسشنامه استرس شغلی اویانگ (2009) و فرسودگی شغلی ماسلاچ (2001) بود. پایایی و روایی این پرسشنامه ها در مطالعات قبلی تأیید شده بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آماره توصیفی و استنباطی شامل آزمون کولموگروف اسمیرنوف و تی مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تغییرات استرس شغلی و فرسودگی شغلی دو گروه تجربی و کنترل به ترتیب با آماره تی 53/3 و 69/9 تفاوت معناداری در سطح معناداری 01/0 وجود دارد. با توجه به تأثیر تمرین هوازی بر استرس و فرسودگی شغلی کارمندان و نیاز بسیار کم این نوع تمرینات به امکانات و تجهیزات خاص و همچنین سادگی و عدم پیچیدگی این نوع تمرینات به ریاست دانشگاه آزاد اسلامی قروه و همچنین دیگر سازمان های مشابه، پیشنهاد می شود تمرینات هوازی را در برنامه کاری کارمندان خود برنامه ریزی کنند.
