امروزه، پیدایش رسانه های نوین آموزشی یکی از مهم ترین دستاوردهای پیشرفت بشری و یکی از با ارزش ترین ابزار های آموزش همگانی می باشد که پیوسته و با سرعت فراوان به دلیل جایگاه و اهمیت کلیدی آن در حال گسترش است. ﺗﻮان آﻣﻮزﺷﯽ ﻫﺮ رﺳﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺣﺪی ﺑﻪ نوع و ساختار کﺎﻧﺎل ارﺗﺒﺎطی آن و از طرفی نیز ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع، ﺷکﻞ و اﻫﺪاف آﻣﻮزﺷﯽ ﻣﻮرد اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد. لذا از اینرو فرآیند مدیریت رسانه های آموزشی به منظور تحقق رسالت رسانه آموزشی باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. هدف از اجرای این پژوهش این است که: شاخص های اصلی که منجر به بهبود مدیریت رابطه بین رسانه آموزشی و مخاطب می گردند را در پنج حیطه که شامل حجم محتوای رسانه، راحتی کاربر با رسانه، جذابیت سمعی بصری رسانه، تعامل پذیری کاربر با محتوای رسانه و سازگاری نرم افزاری و سخت افزاری رسانه می باشد در ایران مورد بررسی قرار دهد. روش پژوهش انجام شده، از نوع پیمایش الکترونیک و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته از نوع بسته است. جامعه آماری پژوهش از، خبرگان و مدیران رسانه های آموزشی در کشور انتخاب شده است که تعداد 30 نفر به روش خوشه بندی در نمونه آماری قرار گرفتند. پنج حیطه مورد تحقیق در این مقاله در قالب پنج فرضیه بیان شده است؛ به نحوی که با استفاده از تحلیل آماری استنباطی آزمون T، فرضیه ها تست و نهایتا با میانگین فاصله اطمینان 95% مورد تایید قرار گرفته اند. نتایج بررسی نشان داد که کاهش حجم محتوا، افزایش راحتی کاربر، افزایش جذابیت های سمعی بصری، افزایش تعامل پذیری محتوا و همچنین افزایش قابلیت های سازگاری نرم افزاری و سخت افزاری سبب بهینه شدن رابطه مخاطب با محتوای رسانه ای و افزایش اثر یادگیری در نظام آموزشی نوین می گردد.