نقش خودکارآمدی و شادکامی در پیش بینی خودانتقادگری و اعتماد به خود معلمان (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

چکیده هدف: هدف پژوهش حاضر نقش خودکارآمدی و شادکامی در پیش بینی خودانتقادگری و اعتماد به خود در معلمان زن و مرد بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 444 معلم بود که از میان معلمان دوره دوم مقطع متوسطه شهر بجنورد در سال تحصیلی 95-1394 با روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. همه آن ها پرسشنامه های خودانتقادی/ اعتماد به خود گیلبرگ و همکاران، خودکارآمدی شرر و جورسلم و شادکامی آرگیل و لو را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام به کمک نرم افزار SPSS V19 استفاده شد. یافته ها: و 359/0= r (396/0-= r ) <span lang="FA" style="font-family:;" lotus";="" b="" major-bidi;="" new="" 12pt;="" roman";"="" "times="" roman";=""> به ترتیب با خودانتقادی و اعتماد به خود رابطه معنی داری در سطح 01/0> P داشتند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که شادکامی و خودکارآمدی پیش بینی کننده خودانتقادی و اعتماد به خود بوده و مقداری از واریانس آن را تبیین می کنند. نتیجه گیری: در نهایت نتایج این پژوهش نشان داد دو متغیر خودکارآمدی و شادکامی در تبیین واریانس خودانتقادی و اعتماد به خود نقش داشته و می توان جهت پیش بینی این متغیرها در معلمان مدارس از آن ها بهره برد.