اعتماد به خود

آزمون قیاس رمزگونه یک مقیاس شناختی است که برای سنجش اعتماد به خود طراحی شده است. اعتماد به خود نیز جنبه ای از فراشناخت است که به صحتخودارزیابیفرد در حوزه های شناختی مربوط می شود.هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روانسنجی آزمون قیاس رمزگونه در دانشجویان بود. نمونه پژوهش 250 دانشجوی دختر کارشناسی ارشد بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از دانشگاه شهید چمران اهواز انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل آزمون قیاس رمزگونه، پرسشنامه توانایی حافظه و استدلال و مقیاس خودکارآمدی عمومی بود.نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آزمون قیاس رمزگونه از همسانی درونی مطلوبی برخوردار است. همچنین، نتایج نشان داد که آزمون قیاس رمزگونه با پرسشنامه توانایی حافظه و استدلال، خرده مقیاس توانایی استدلال و مقیاس خودکارآمدی عمومی همبستگی مثبت معنی دار دارد. به علاوه، نتایج تحلیل عامل تأییدی نشان داد که آزمون قیاس رمزگونه در سطح قابل قبولی (81/0AGFI=) برازنده داده هاست و در نمونه دخترها قابل استفاده است.

چکیده هدف: هدف پژوهش حاضر نقش خودکارآمدی و شادکامی در پیش بینی خودانتقادگری و اعتماد به خود در معلمان زن و مرد بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 444 معلم بود که از میان معلمان دوره دوم مقطع متوسطه شهر بجنورد در سال تحصیلی 95-1394 با روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. همه آن ها پرسشنامه های خودانتقادی/ اعتماد به خود گیلبرگ و همکاران، خودکارآمدی شرر و جورسلم و شادکامی آرگیل و لو را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام به کمک نرم افزار SPSS V19 استفاده شد. یافته ها: و 359/0= r (396/0-= r ) <span lang="FA" style="font-family:;" lotus";="" b="" major-bidi;="" new="" 12pt;="" roman";"="" "times="" roman";=""> به ترتیب با خودانتقادی و اعتماد به خود رابطه معنی داری در سطح 01/0> P داشتند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که شادکامی و خودکارآمدی پیش بینی کننده خودانتقادی و اعتماد به خود بوده و مقداری از واریانس آن را تبیین می کنند. نتیجه گیری: در نهایت نتایج این پژوهش نشان داد دو متغیر خودکارآمدی و شادکامی در تبیین واریانس خودانتقادی و اعتماد به خود نقش داشته و می توان جهت پیش بینی این متغیرها در معلمان مدارس از آن ها بهره برد.

زمینه: موضوع اضطراب، یکی از کشاکش های اصلی مسائل روانشناختی است که از سوی ورزشکاران رقابتی مطرح شده و باعث ضعف در عملکرد می گردد. آموزش توانش های روانشناختی می تواند یکی از مداخلات مؤثر در زمینه اضطراب باشد. اما مسئله اصلی این است آیا آموزش توانش های روانشناختی بر اضطراب رقابتی و اعتماد به خود در دانش آموزان ورزشکار تأثیر دارد؟ هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش مهارت های روانشناختی بر اضطراب رقابتی و اعتماد به خود در دانش آموزان ورزشکار بود. روش: تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. بدین منظور از بین دانش آموزان پسر بسکتبالیست شهرستان بوکان، تعداد 48 دانش آموز با میانگین سنی 14.9 انتخاب شده و به شکل تصادفی به چهار گروه 12 نفری آموزش تصویرسازی ذهنی، آموزش خود گفتاری و ترکیبی (خود گفتاری و تصویرسازی ذهنی) و گواه تقسیم شدند. ابزار پژوهش عبارتند از: تمرین توانش های روانشناختی برتون و ردیک (2010) و سیاهه اضطراب حالتی رقابتی-2 فرناندس و همکاران (2013). برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش توانش های روانشناختی بر اضطراب رقابتی و اعتماد به خود دانش آموزان تأثیر داشت، همچنین بین گروه ها از لحاظ تأثیرپذیری تفاوت معناداری وجود داشت (0/001 P< ). نتیجه گیری: می توان برای کاهش اضطراب شناختی و جسمانی و افزایش اعتماد به خود در دانش آموزان ورزشکار از آموزش تصویرسازی ذهنی و خود گفتاری بهره برد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین معنویت درمانی و اعتماد به خود در کاهش خلق منفی کارکنان دانشگاه پیام نور شهرستان زاهدان بود. این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی در دانشگاه پیام نور شهر زاهدان در سال 97- 98 انجام شد. جامعه پژوهش 70 نفر و حجم نمونه با توجه به محدود بودن جامعه کل افراد در نظر گرفته شدکه با روش نمونه گیری سرشماری برآورد شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه معنویت درمانی (آوانتس و همکاران، 2005)، اعتماد به خود (شفیعی، 1390) و خلق منفی (لویس، 2009) استفاده شد. داده ها با استفاده از به نرم افزار 23spss- و آزمون همبستگی، رگرسیون وآزمون t تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که میان معنویت درمانی و اعتماد به خود با کاهش خلق منفی ارتباط معناداری مشاهده شد (01/0 ≥ p). نتایج رگرسیون نشان دادند معنویت درمانی و اعتماد قدرت پیش بینی خلق منفی را داشته است.

زمینه: سواد بدنی در سال های اخیر به صورت گسترده مورد توجه محققان بوده اما ابزار های محدودی برای سنجش آن وجود دارد و در ایران هنوز ابزار معتبری برای سنجش سواد بدنی گزارش نشده است. هدف: این مطالعه با هدف بررسی ویژگی های روانسنجی ابزار سواد بدنی ادراک شده سام (2016) انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی بوده و جامعه پژوهشی شامل دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهر تهران در سال تحصیلی 98-99 بودند که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از مناطق مختلف شهر تهران انتخاب شدند. حجم نمونه پژوهش 836 نوجوان 12-18 ساله بود. فرآیند ترجمه پرسشنامه به صورت رفت و برگشتی انجام شد، سپس درستی محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظرات 10 متخصص علوم ورزشی انجام شد. پس از توزیع پرسشنامه در نمونه، داده ها در مدل سه عاملی مفروض سام (2016) آزمون شد. همچنین برای برسی قابلیت اعتماد ابزار، پرسشنامه مجددا توسط 30 آزمودنی با فاصله 11 روز تکمیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و ضرایب همبستگی آلفای کرونباخ و پیرسون تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که شاخص های CFI ، NFI ، GFI ، IFI (0/9<)، PCFI ، PNFI (0/5<) و AGFI (0/8<) برازش مطلوب مدل را نشان می دهد و مدل سه عاملی تأیید شد. همچنین ابزار از همسانی درونی و قابلیت اعتماد بازآزمای مطلوبی در عوامل و کل پرسشنامه (0/7<) برخوردار بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که پرسشنامه فارسی سواد بدنی ادراک شده دارای درستی و قابلیت اعتماد مناسبی می باشد و می تواند جهت ارزیابی سواد بدنی ادراک شده نوجوانان استفاده شود.

زگزبسکی با انکار اصل مساوات عقلانی، باور را با مرجعیت یعنی رجوع به دیگری، موجه می کند. او برای توضیح این شیوه، از اعتماد به قوای شناختی و حالات هیجانی-احساسی خود آغاز می کند. به نظر زگزبسکی اعتماد شناختی به خود، دارای دو سطح اعتماد ارتکازی و اعتماد متأملانه است. در ابتدا فاعل شناسا بی درنگ به قوای شناختی اش اعتماد می کند، اما در ادامه حتی با آگاهی از آسیب هایی که به کارکرد قوای شناختی صدمه می زند، به قوای شناختی اعتماد می کند، زیرا برای داشتن یک زندگی عادی چاره ای غیر از این ندارد. تنها کاری که فاعل شناسا می تواند انجام دهد آن است که از روی وظیفه شناسی و جدیت از قوای شناختی اش بهره ببرد. به نظر زگزبسکی، نمی توان به طور سازواری به قوای شناختی خود اعتماد کنیم و به دیگران بی اعتماد باشیم، زیرا با بی اعتمادی به دیگران دچار خودگرایی شناختی می شویم؛ ازاین روی اگر فاعل شناسای دیگر از قوای شناختی اش در چنین وضعیتی بهره ببرد، به باور او اعتماد می کنیم. زگزبسکی برخی حالات عاطفی -هیجانی مانند احساس تحسین را قابل اعتماد می داند و به آن در وضعیت وظیفه شناسی و جدیت اعتماد می کند. از جمله کارکردهای این حالات عاطفی-هیجانی، تشخیص الگوی قابل اعتماد است. نوشتار پیش روی تلاش می کند تا این دیدگاه را شرح دهد و در حد بضاعت ارزیابی کند. واکاوی این دیدگاه از آن روی اهمیت دارد که در تراث اسلامی نیز مراجعه به خبره، اصلی مهم محسوب می شود، اما مبنای آن از دیدگاه مورد بحث متفاوت است.