هدف این پژوهش مطالعه وابستگی دانشجویان به شبکه های اجتماعی با توجه به متغیرهای جمعیت شناختی است. این پژوهش کاربردی و کمی به روش پیمایشی انجام شد. ابزار اندازه گیری پژوهش، خرده مقیاس اعتیاد به شبکه های اجتماعی، از پرسشنامه ارسلان و کریک (2013) بود. پایایی ابزار بر اساس آلفای کرونباخ 932/0 بود. روایی محتوایی با نظر متخصصان و روایی سازه بر اساس تحلیل عاملی محاسبه شد. جامعه آماری پژوهش، 4771 دانشجوی کارشناسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان و نمونه مورد مطالعه 368 مورد بود که به روش نمونه گیری طبقه-ای تصادفی انتخاب شدند. در تحلیل های آمار توصیفی و استنباطی از نرم افزار اس پی اس اس استفاده شد. بر اساس آزمون پیرسون، رابطه بین وابستگی دانشجویان به شبکه های اجتماعی و میزان استفاده از اینترنت و شبکه های اجتماعی با اطمینان 99 درصد مثبت و معنی دار بود. بر اساس آزمون تی مستقل تفاوت معنی داری در میانگین وابستگی دانشجویان به شبکه های اجتماعی برحسب نوع اقامت آنان (زندگی با خانواده و خوابگاه) وجود داشت. بر اساس آزمون تحلیل واریانس وابستگی دانشجویان به شبکه های اجتماعی برحسب حوزه تحصیلی با اطمینان 95 درصد معنی دار بود. وابستگی دانشجویان به شبکه های اجتماعی در حد متوسط بود. دانشجویانی که استفاده روزانه بیشتری از اینترنت و شبکه های اجتماعی داشتند، وابستگی بیشتری نیز به این شبکه ها نشان دادند. وابستگی دانشجویان به شبکه های اجتماعی با سطوح پیشرفت تحصیلی متفاوت، تقریبا مشابه بود. وابستگی به شبکه های اجتماعی در میان دانشجویان ساکن در خوابگاه و دانشجویان حوزه علوم انسانی بیشتر بود.
