هدف پژوهش حاضر بررسی ابعاد معافیت های مالیاتی در ورزش ایران از دیدگاه مدیران باشگاه ها و کارشناسان ورزشی بود. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی، و جامعة آماری شامل مدیران باشگاه ها و کارشناسان ورزشی سه استان تهران، اصفهان و فارس بود. نمونه آماری مدیران برابر با جامعه آماری (25=N=n نفر) و نمونه آماری کارشناسان ورزشی به صورت تصادفی در دسترس (30n=) انتخاب شد. ابعاد معافیت های مالیاتی در ورزش ایران با استفاده از پرسشنامه 20 سؤالی محقق ساخته بررسی شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه را پانزده نفر از استادان صاحب نظر تأیید کردند. ضریب پایایی پرسشنامه 86/0= α به دست آمد. یافته ها نشان داد که معافیت های مالیاتی در ورزش از دیدگاه مدیران باشگاه ها و کارشناسان ورزشی در حد قابل قبولی قرار ندارد. همچنین ضریب مسیر مبانی معافیت های مالیاتی و معافیت های مالیاتی کل، ضریب مسیر معافیت های مالیاتی پایه درآمدی و معافیت های مالیاتی کل و ضریب مسیر معافیت های مالیاتی موضوعی و معافیت های مالیاتی کل تأیید شد. پیشنهاد می شود نهادهای قانونگذار مالیاتی ایران، به خصوص قسمت های مربوط به معافیت ها، به بررسی مجدد معافیت های مربوط به بخش ورزش کشور بپردازند و زمینة حضور بخش خصوصی در ورزش را هموار سازند.
