هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر روش های گوناگون تصویرسازی بر اجرای مهارت های فوتبالیست های 7 تا 10 ساله بود. 45 کودک با میانگین سنی 13/1 ± 44/8 سال و توانایی تصویرسازی یکسان انتخاب شدند و تصادفی در سه گروه 15 نفری قرار گرفتند. پروتکل تمرینی، سه جلسه در هفته به مدت شش هفته صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد بین گروه های مختلف تصویرسازی در مرحله اکتساب (001/0=P) و یادداری (002/0=P) تفاوت معنا داری وجود دارد. نتایج آزمون پیگردی توکی در مرحله اکتساب نشان داد که بین گروه تصویرسازی خاص شناختی و گروه تصویرسازی عمومی شناختی تفاوت معناداری (53/0=P) وجود ندارد، ولی بین گروه تصویرسازی خاص شناختی و تصویرسازی سنتی (006/0=P) و گروه تصویرسازی عمومی شناختی و تصویرسازی سنتی (03/0=P) تفاوت معنا داری مشاهده شد. در مرحله یادداری نتایج آزمون پیگردی توکی تفاوت معنا داری را بین گروه های تصویرسازی ذهنی خاص شناختی و تصویرسازی ذهنی سنتی (002/0 P=)، گروه تصویرسازی ذهنی خاص شناختی و تصویرسازی ذهنی عمومی شناختی (037/0 P=) و گروه تصویرسازی عمومی شناختی و تصویرسازی سنتی (001/0 P=) نشان داد. با توجه به یافته های این پژوهش، نقش تصویرسازی خاص شناختی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است و استفاده از آن به آموزشگران و مربیان فوتبال توصیه می شود.
