کارگزارهای بازیکن

مقدمه: هدف از این تحقیق تحلیلی بر نقش کارگزار بازیکنان فوتبال در نقل و انتقالات داخلی بود. روش پژوهش: روش تحقیق توصیفی از نوع تحلیلی بود که به روش میدانی اجرا شد و از لحاظ هدف کاربردی بود. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی بازیکنان فوتبال حاضر در لیگ برتر خلیج فارس بودند که با استفاده از فرمول کوکران، 226 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی محتوای آن ضمن بررسی دقیق متون و ادبیات تحقیق، با نظرخواهی از متخصصان آشنا با حوزه تحقیق (8 نفر) تأیید شد. سایر شاخص های همسانی درونی مانند پایایی مرکب، متوسط واریانس استخراجی، حداکثر واریانس مشترک و متوسط واریانس مشترک بررسی و تأیید شد. همچنین به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و روش های آمار استنباطی (تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی مرتبه دوم) استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که مهم ترین نقش کارگزاران در نقل و انتقال داخلی بازیکنان فوتبال به ترتیب شامل نقش مذاکره کننده (90/0)، نقش بازاریاب (86/0)، نقش حقوقدان (84/0)، سازماندهی کننده (79/0)، حسابدار (75/0) و نقش پشتیبان (65/0) بود. نتیجه گیری: در مجموع باید اذعان کرد که مطابق با نظرهای نمونه آماری فعالیت کارگزارهای بازیکنان فوتبال کاملاً مشابه نیست و تجربه کارهای قبلی و متنوع آنها اغلب به آنها امکان می دهد نقش های مختلفی را ایفا کنند.