مطالعات اسلامی ایرانی خانواده

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج-درمانی مبتنی بر بخشودگی و زوج درمانی مذهبی در افزایش سازگاری و کیفیت روابط زناشویی زوجین شهر بوشهر بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. ابزار پژوهش عبارت بود از  مقیاس سازگاری زناشویی دو عضوی اسپانیر (1976) و پرسشنامه کیفیت زناشویی باسبی و همکاران (1995). نمونه پژوهش شامل 33 زوج از افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره بودند. 11 زوج در گروه آزمایش زوج درمانی مذهبی و 11 زوج در گروه آزمایش زوج درمانی مبتنی بر بخشودگی و 11 زوج دیگر در گروه گواه به طور تصادفی جایگزین شدند. هر کدام از روش های زوج درمانی مذهبی و زوج-درمانی مبتنی بر بخشودگی به مدت 8 جلسه ی 90 دقیقه ای برای زوجین برگزار گردید. یافته ها: تحلیل کواریانس نشان داد زوج درمانی مذهبی و زوج درمانی مبتنی بر بخشودگی در افزایش سازگاری و کیفیت روابط زناشویی تاثیر داشته است. نتیجه گیری: در مقایسه بین زوج درمانی مذهبی و زوج-درمانی مبتنی بر بخشودگی در افزایش سازگاری مشخص شد که تفاوت معنی داری بین این دو وجود ندارد اما در زمینه ی افزایش کیفیت روابط زناشویی زوج درمانی مبتنی بر بخشودگی تاثیر بیشتری داشته است.

هدف: این پژوهش با هدف مقایسه سلامت روان، خودکارآمدی و امید به زندگی در زنان شاغل بازنشسته و زنان غیر شاغل شهر کرمانشاه طراحی و اجرا گردید. روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی و علّی- مقایسه ای بوده که در سال 1398 با مشارکت 200 نفر از زنان شهر کرمانشاه (100 نفر از زنان شاغل بازنشسته و 100 نفر از زنان غیر شاغل)انجام شد. نمونه های مورد مطالعه به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوکران 200 نفر برآورد شد. یافته ها: یافته های نشان داد که سلامت روان در کلیه شرکت کنندگان از وضعیت مطلوبی برخوردار نبود. هر دو گروه خودکارآمدی خوبی داشتند. این در حالیست که میزان امید به زندگی در زنان غیر شاغل کمتر از حد مطلوب و این مقدار در زنان شاغل بازنشسته مطلوب به نظر می رسید. سلامت روان، خودکارآمدی و امید به زندگی در زنان شاغل بازنشسته به شکل معناداری بیشتر از زنان غیر شاغل بود (p<0.001). نتیجه گیری با توجه به اهمیت دوره سالمندی و افزایش تعداد سالمندان، پیشنهاد می شود امکانات ویژه ای از جمله تشکل های سالمندی مرتبط با نیازهای سالمندان، برنامه ریزی جهت برگزاری دوره های آموزشی با محوریت سلامت روان در نظر گرفته شود تا جامعه با آمادگی بیشتری به استقبال این پدیده برود و از بسیاری از مشکلات دوره سالمندی پیشگیری شود. همچنین فراهم کردن همکاری های اجتماعی زنان و کارآفرینی متناسب با وضعیت و شان زنان و تسهیل تعامل بین کار و زندگیِ خانوادگی توصیه می شود.

امروزه یکی از دستاوردهای تحولات نهاد خانواده آشفتگی هایی است که در روابط بین زوجین دیده می شود.هدف: با هدف پیش بینی آشفتگی های زناشویی بر اساس شیوه های فرزندپروری و ابراز گری هیجانی با آشفتگی های زناشویی زوجین شهر کرمانشاه انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان دارای آشفتگی های زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرمانشاه در سال 1401-1400 که تعداد آن ها بالای 500 نفر بود. نمونه مورد نظر در پژوهش حاضر مطابق با جدول مورگان 120 نفر به روش تصادفی هدفمند از مراکز مشاوره شهر کرمانشاه انتخاب شدند و با کسب رضایت از آن دسته از زوجینی که حاضر به همکاری در پژوهش بودند به پرسشنامه های شیوه های فرزندپروری بامریند (1973)، ابراز گری هیجانی کینگ و آمونز (1990) و مقیاس آشفتگی زناشویی و ارتباطی ویسمن و همکاران (2009) به صورت مجازی پاسخ دادند. یافته ها: نتایج به دست آمده با استفاده از رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که مولفه های شیوه های سهل گیرانه، استبدادی و اقتدار منطقی، ابراز هیجان مثبت، ابراز صمیمیت و ابراز هیجان منفی توانایی پیش بینی آشفتگی های زناشویی را دارند. همچنین مولفه های شیوه های سهل گیرانه، استبدادی و اقتدار منطقی، ابراز هیجان مثبت، ابراز صمیمیت و ابراز هیجان منفی با آشفتگی زناشویی رابطه ی منفی معناداری دارند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، می توان گفت که سهل گیرانه، استبدادی و اقتدار منطقی، ابراز هیجان مثبت، ابراز صمیمیت و ابراز هیجان منفی از مؤلفه-های موثر و مرتبط با آشفتگی های زناشویی هستند

مقدمه: سبک زندگی اسلامی-ایرانی گونه ای از سبک زندگی است که بر پایه آمیختگی دو فرهنگ ایرانی-اسلامی میباشد و زیستن به خواست دیدگاه آنان از اسلام و ایرانی بودن است. هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی سبک زندگی اسلامی ایرانی بر انسجام، رضایت زناشویی و سلامت روان خانواده در بحران کرونا بوده است. روش : روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمانشاه بود. که بر روی 40 نفر کارکنان متاهل دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به روش هدفمند پرسشنامه های سبک زندگی اسلامی-ایرانی لعلی و همکاران (1390)، انسجام روانی فلنسبرگ و همکارانش (2006)، رضایت زناشویی اینریچ و پرسشنامه گلدنبرگ اجرا گردید.شرکت کنندگان در دو گروه گروه آزمایش (تعداد 20 نفر) و گروه کنترل (تعداد 20 نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه به صورت یک ساعته به صورت مجازی(آنلاین) تحت آموزش پروتکل آموزشی سبک زندگی اسلامی- ایرانی قرار گرفت، سپس از دو گروه ذکر شده پس آزمون به عمل آمد .نتایج: نتایج نشان داد بین سبک زندگی اسلامی- ایرانی با انسجام زناشویی، رضایت زناشویی و سلامت روان رابطه و معناداری وجود دارد و نتیجه گیری :سبک زندگی اسلامی- ایرانی بر انسجام زناشویی، رضایت زناشویی و سلامت روان موثر است.

هدف همزمان با حضور زنان در عرصه اجتماع، مسئله مزاحمت برای آنها در کانون تحلیل قرارگرفته است. مزاحمت خیابانی ازسوی مردان شامل هر نوع عملی است که جنبه کلامی، فیزیکی و حتی تمجید از زنان را شامل شود. هدف از پژوهش حاضر، کشف انواع مزاحمت های ایجاد شده برای زنان ودختران و بررسی واکنش آنها درسطح شهر سنندج است. میدان پژوهش شامل کلیه زنان و دختران 18 تا 40 ساله شهر سنندج و مشارکت کنندگان تعداد 36 نفر از زنانی بودند که مزاحمت خیابانی را تجربه کرده اند. انها بر اساس نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و گردآوری داده ها با مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. داده ها بر اساس نظریه زمینه ای تحلیل شدند.و 51 مقوله در رابطه با علت، واکنش، استراتژی، پیامد و مقوله هسته استخراج شد. از دید این زنان مزاحمت خیابانی بیشتر در مکان های عمومی همچون خیابان، پارک ها و اخیراً فضای مجازی اتفاق افتاده و اکثریت زنان اولین مزاحمت را در دوران کودکی تجربه کرده بودند.. زنان عواملی چون بیکاری، مشکلات جنسی، تبدیل شدن خیابان به مکانی برای سرگرمی و پرسه زنی، کمبودهای عاطفی و برتری فضای مردسالارانه بر اجتماع را دلایل اصلی اقدام به مزاحمت خیابانی می دانستند. متداول ترین واکنش زنان، سکوت و عدم توجه به عمل زشت مزاحمت ، به ویژه متلک است که. پیامد آن احساس ترس و ناامنی برای زنان بود. مقوله هسته نهایی پژوهش مفهوم «خیابان فضای تخلیه ناکامی های اجتماعی- اقتصادی مردانه» نام گذاری شد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین برازش مدل رابطه ساختاری تعارض والدین و نوجوان با بدتنظیمی هیجانی با نقش میانجی اجتناب از تجربه در نوجوانان شهر تهران بود. جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان 13 تا 18 ساله شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 400 نفر(200 نوجوان دختر و 200 نوجوان پسر) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه ی تعارض والد نوجوان اسدی و یونسی (1390)، اجتناب از تجربه بوند و همکاران (2007) و بدتنظیمی هیجانی گراتز و رومر (2004) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار IBM AMOS24 استفاده شد. نتایج نشان داد بین تعارض والدین و نوجوان با بدتنظیمی هیجان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(05/0p<). همچنین، بین تعارض والدین و نوجوان با بدتنظیمی هیجانی با نقش میانجی اجتناب از تجربه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(05/0 p<). همچنین نتایج نشان داد که رابطه تعارض والد –نوجوان با بدتنظیمی هیجانی با نقش میانجی اجتناب از تجربه در پسران از دختران بیشتر بود(05/0 p<). بر اساس یافته های پژوهشی می توان گفت که از والدین خواسته شود تا حدالامکان زمینه را برای نوجوانان جهت کسب تجربه های جدید و مفید فراهم کنند تا اعتماد به نفس آنان افزایش یابد و از این طریق حتی تعارض میان خود و فرزندشان را برطرف نمایند.