تازه های جهان بیمه

هدف این مطالعه بررسی ارتباط متقابل ویژگی های داخلی صنعت بیمه و عملکرد این صنعت در ایران در قالب نظریه های ساختارگرایان و شیکاگو مبنی بر تأثیر متقابل ساختار بر عملکرد است. برای این منظور اطلاعات 20 شرکت بیمه خصوصی و دولتی ایران طی سالهای 1388- 1369 با استفاده از سری زمانی و مدل خودرگرسیون برداری (VAR) مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتایج شاخص تمرکز هرفیندال- هیرشمن، میانگین سطح تمرکز از سال 1369 تا 1381 روندی صعودی و از سال 1382 روندی نزولی طی کرده است. همچنین نتایج مدل VAR نشان داد که که افزایش سطح رقابت پذیری در صنعت بیمه موجب بهبود سودآوری و کاهش تمرکز در صنعت می شود. با توجه به نتایج تحقیق، هر دو نظریه یاد شده در صنعت بیمه ایران تأیید شده است.

خطرات فاجعه آمیز همیشه یک عامل کلیدی در زمینه مدیریت ریسک شرکت های بیمه، به خصوص در بخش دارایی ها هستند. سرمایه گذاری های سنتی و استراتژی ذخیره سازی توسط اغلب بیمه کنندگان دارایی سبب می شود خطرات فاجعه آمیز تبدیل به ریسکی دوفکتو شده و می تواند سوددهی و توان مالی آنها را به خطر بیاندازد. از لحاظ تاریخی، بیمه اتکایی اصلی ترین منبع جلوگیری از خطرات فاجعه آمیز است، ولی قیمت گذاری آن با استفاده از روش های آماری شفاف سازی یا فرمول سازی نشده است. مدل سازی و تحلیل در بازار امروز بیمه های اتکایی از اهمیت فزاینده ای برخوردار است، و تحلیل قیمت گذاری می تواند به بیمه گرهای واگذارنده کمک کند. این مقاله از یک مطالعه موردی برای نشان دادن چگونگی تحلیل قیمت گذاری خطرات فاجعه آمیز مثل سری توسعه یافته توسط برج واتسون می تواند به یک بیمه گرواگذارنده فرضی کمک کند تا برنامه بیمه اتکایی خود را مدیریت نماید.

هدف این مقاله معرفی سه تکنیک به منظور امکان سنجی تأسیس شرکت های بیمه درهررشته خاص موردنظر می باشد. روش شناسی امکان سنجی ایجاد و تأسیس شرکت های بیمه با بهره گیری از سه تکنیک فاز صفر و تلوس و پست به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل فراگیر طرح مورد نظر صورت می پذیرد.بررسی همه جوانب طرح تأسیس شرکت بیمه از تمامی زوایا ،امکان حصول به نتیجه منطقی تأسیس یا عدم تأسیس شرکت بیمه در هر رشته خاص را ممکن می سازد.

مدیریت ریسک سازمان با رویکرد کل نگر، پیوسته به عنوان بهترین روش در مدیریت ریسک شناخته می شود. در این بررسی کاربرد حدود ریسک هایی که تا کنون به طور جداگانه تعیین می شده اند و به طور سازمانی مورد بررسی قرار نگرفته اند، برای بیمه گر بیان شده اند. هنوز مشاهده می شود که بیمه گران برای مدیریت ریسک خود از حدود ریسک استفاده می کنند که بطور مجزا تعیین شده و در ترکیب آنها در سطح سازمان آزمون نشده است. دراین مقاله از مدل عام تحلیل مالی پویا (داینامو 4) برای مدل سازی حدود ریسک فعلی یک شرکت بیمه تعاونی چند رشته ای فرضی با اندازه متوسط، استفاده می شود. در گذشته، حدود ریسک شرکت به طور جداگانه و با هدف حفظ سرمایه تعیین می شد. حدود ریسک مورد بررسی شامل نرخ های رشد، حفظ طرح بیمه اتکایی شرکت و حدود بیانیه خط مشی سرمایه گذاری می شوند. از مدل داینامو 4 برای آزمون کردن و پیشنهاد بهسازی در حدود ریسک فعلی از دیدگاه حفظ سرمایه در عرصه سازمانی استفاده می شود. همچنین فرضیات ریسک مورد بررسی، به وسیله مدل داینامو 4 آزمون می شوند.