فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۶۱ تا ۸۰ مورد از کل ۱٬۰۸۱ مورد.
زبان نمایشی
حوزه های تخصصی:
تاریخچه ی ادبیات نمایشی به روایات آثار چاپ شده
حوزه های تخصصی:
تعزیه شمر و عباس
مرگ یزدگرد
دختر بهرام بیضایی از تئاتر می گوید
حوزه های تخصصی:
برای زادروز بهرام بیضایی: تو آن درخت روشنی
حوزه های تخصصی:
جلوه های نمادین عزاداری ماه محرم در مناطق مختلف ایران
حوزه های تخصصی:
- حوزههای تخصصی ادبیات انواع ادبی ادبیات روایی و داستانی گونه های معاصر نمایشنامه و تعزیه
- حوزههای تخصصی ادبیات ادبیات و مطالعات بین رشته ای علوم اسلامی بازتاب رویدادها و شخصیتهای مذهبی
- حوزههای تخصصی ادبیات انواع ادبی ادبیات نمادین
- حوزههای تخصصی هنر و معماری هنرهای زیبا هنرهای نمایشی تئاتر و نمایش ایران تاریخچه سنتی
خردرمانی بر وزن خاطره درمانی! (نقد و نگاهی بر نمایش عشق آباد - سالن اصلی تئاتر شهر)
حوزه های تخصصی:
دیالوگ در تعزیه از دیدگاه درام شناسی
حوزه های تخصصی:
داستان و نمایشنامه ی پنچری
منبع:
سیمیا پاییز ۱۳۸۷ شماره ۳
حوزه های تخصصی:
تعزیه به مثابه رویداد تئاتری
منبع:
تئاتر ۱۳۸۷ شماره ۴۱
حوزه های تخصصی:
نشانه های نمایشی در منظومه ی""درخت آسوریگ(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
این مقاله، به بررسی و توصیف ساختار و نشانه های نمایشی منظومهی درخت آسوریگ میپردازد؛ مناظره ای منظوم میان یک بز و یک درخت خرما از اصل پارتی و به خط پهلوی کتابی که تنها نمونهی فابل به شکل مناظره در زبان های ایرانی میانه غربی است. این متن، شباهت ساختاری انکارناپذیری با متن های مناظره ای بین النهرینی دارد که در جشن بهاری سال نو بین النهرین (اکیتو) به صورت نمایشی اجرا میشده اند. در این منظومه، برخلاف باورهای ایرانی که در متن های فارسی میانه بازتاب یافته، درخت خرما چهره ای دیوآسا دارد و بارها از سوی بز،""دیو""خطاب شده است. همچنین بز درخت را روسپیزاده خطاب میکند.کاربرد استعاره درخت برای اشاره به سرزمین های بین النهرین سابقه ای دیرینه در ادبیات باستانی خاورنزدیک و ایران دارد. استعاره زن روسپی نیز بارها در کتاب مقدس (کتاب ناحوم و مکاشفات یوحنا) برای اشاره به این سرزمین ها به کار رفته است. این نمادپردازیها بیگمان برگرفته از ادیان کهن بین النهرین اند که پرستش درخت و روسپیگری مقدس از شعائر اساسی آنها بوده است. همچنین در متن های کتاب توبیت و مکاشفهی ایرانی زند بهمنیسن، سرزمین آشور جایگاه دیوها خوانده شده است. در این بررسی، برای نخستین بار کوشش شده است تا بر خلاف پژوهش های گذشته، مدارک و مستندات دال برتعلق این اثر به گوسان ها (هنرمندان و بازیگران بدیهه پرداز پارتی)، ارائه وکارکرد نمایشی آن اثبات شود.