فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۲۶۱ تا ۲۸۰ مورد از کل ۴۹۰ مورد.
خاقانی و هند(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
حسان العجم افضل الدین بدیل بن علی خاقانی، ملقب به حقایقی شروانی (م: 595 ق) یکی از بزرگترین سخنوران شعر فارسی است؛ شاعری که دتر سرودن انواع شعر به ویژه در قصیده سرایی، در طول تاریخ ادبیات فارسی، برجستگی و بلندمرتبگی خاصی دارد. مضامین نو، ترکیبات ناب و تازه، گستره معلومات علمی در زمینه های گوناگون همراه با باریکی اندیشه و وسعت دامنه تخیل و ظرافت های شاعرانه دیگر، به ویژه توصیفهای استادانه و دقیقه، شعر او را نسبت به اکثر شاعران فارس گوی، تشخیص و برتری داده است. علو اندیشه، وسعت تخیل و تصویر آفرینی های اعجاب انگیزش نه تنها شهرت و محبوبیت او را در ایران و کشورهای همجوار به ویژه آذربایجان موجب شده است، بلکه دامنه نفوذش مرزهاش جغرافیایی را در نوردیده و آوازه اش تا دوردست ترین آفاق شرق و غرب طنین انداخته و زندگانی، آثار و افکار او مورد نقد و بررسی پژوهشگران و خاورشناسان بزرگی چون یان ریپکا قرار گرفته است.
حافظ در شبه قاره
سلطان العارفین سلطان باهو
حوزه های تخصصی:
سلطان باهو شاعر عارف نامدار پاکستان و شبه قاره هند در سال 1039 ه.ق دو سال پس از جلوس بزرگترین پادشاه از سلسله مغول کبیر هند یعنی شاه جهان (13.07 ه.ق) در شهر جنگ از توابع پنجاب لاهور تولد یافت. نامش را به مناسبت رویایی که مادرش – بی بی راستی – دیده بود و آن اینکه فرزندی به دنیا خواهد آورد که نور علم و معرفت او سراسر جهان را خواهد گرفت، باهو گذاشتند یعنی با خدا یا خدا با او است.بیش از 144 کتاب نوشته که 143 کتاب آن به زبان فارسی و یک جلد آن به زبان محلی سرائیکی است. سلطان باهو پس از 63 سال عمر با برکت در سال 1102 ه.ق در شهر شورکوت لاهور درگذشت و مزار شریفش در آن شهر زیارتگاه خاص و عام است.
فارسی گویان کرا
مقام میرعثمان علی خان آخرین فرمانروای حکومت آصفیه دکن در میان این سلسله و نگاهی به شعر فارسی او
حوزه های تخصصی:
خاندان آصفیه آخرین حکومت مسلمانان هستند که حدود 234 سال بر دکن حکمرانی کرده اند(1133ه - 1367ه ). سرسلسله این خاندان نواب میرقمرالدین آصفجاه اول و هفتمین و آخرین آنها میرعثمان علی خان آصفجاه هفتم معروف به نظام هفتم است. بیشتر آصفجاهیان به فارسی شعر می سروده اند و دیوان فارسی از آنها برجای مانده است . میرقمرالدین دو دیوان به فارسی دارد که در آغاز ((آصف )) و سپس (( شاکر )) تخلص کرده است. میرعثمان علی خان ‘ چهار دیوان مشتمل بر اشعار فارسی و اردو دارد و با ((عثمان)) تخلص می کند. وی پیرو مذهب شیعه است و بیشتر اشعار خود را در نعت پیامبر اکرم (ص) و مدح و منقبت ائمه اطهار (ع) بویژه علی (ع) اختصاص داده است و از سر صدق وصمیم دل آنها را در اشعار خود ستوده است و لذا میتوان غزلهای او را ((غزل مذهبی)) نامید. وی در بسیاری از جاها از وزن و قافیه و ردیف و تعبیرات دیوان حافظ سود برده است . قالب شعری او بیشتر غزل و قطعه است . از نظر صور خیال ‘ با به کاربردن خیالبندیهای دقیق و ظریف و خاستگاه او در هندوستان ‘ متأثر از سبک هندی است : پیش سامان سرشکم مایه دریا کم است بهر طغیان جنونم وسعت صحرا کم است اشک بلبل زچمن دامن شبنم برداشت سوزش زخم جگر پنبه مرهم برداشت
عظمت هند و فرهنگ آن از دیدگاه ادیبان ایرانی (از قدیمترین ازمنه تاریخ تا دوران معاصر)
حوزه های تخصصی:
در این مقاله نخست به بررسی مشترکاتی پرداخته شده که دو ملت ایران و هند، از لحاظ نژاد هند و اروپایی و خویشاوندی که میان زبانهای اوستایی و سانسکریت موجود است، باهم دارند.همچنین به شخصیتهای اسطوره ای اشارت گردیده است، نظیر: جمشید، فریدون و پدرش آتبین، که در آثار ادب حماسی ایران و هند وجود دارد. و موضوعاتی چون مقدس شمردن آتش که در دین زردشت و آثار ودایی موجوداست، مطرح شده و ازدواج بهرام گور پادشاه ساسانی با سپینود دختر شنگل پادشاه هند که شرح آن در شاهنامه فردوسی آمده، ازنشانه های علاقه ایرانیان به هندیان معرفی گردیده. سپس مطالب مقاله مذکور در مورد روابط فرهنگی که ملتهای ایران و هند از قدیمترین ازمنه تا امروزداشته اند، ادامه می یابد. و در این بخش درباره کتاب کلیله و دمنه یا اولین اثری که در دوره ساسانیان ابتدا از سانسکریت به پهلوی ترجمه می شود و سپس به عربی و فارسی دری، درمی آید. گفت و گو شده و درباره تاثیری که این کتاب برآثار ادب فارسی تاکنون گزارده و ضرب المثل هایی که مربوط به سرزمین هند - مانند فیلش یاد هندوستان می کند - در این آثار توسط شاعران و نویسندگان ایرانی ارائه شده است، بحثی به میان آمده و شواهدی از احترام و اهمیتی که شاعرانی نظیر فردوسی، ناصرخسرو قبادیانی، سنایی غزنوی،سعدی، حافظ و تعدادی از شاعران سبک هندی مانند: عرفی شیرازی، نظیری نیشابوری، کلیم کاشانی و صائب تبریزی برای هند قائل شده اند، ارائه گردیده است. و سرانجام مقاله مورد بحث، با ابیاتی از ملک الشعراء بهار که درباره عظمت فرهنگ دیرینه سال هند است، پایان پذیرفته است ...
اقبال لاهوری
ضرب المثل ها و اصطلاح های فارسی رایج در هند (تکمله امثال و حکم دهخدا)
منبع:
نامه پارسی ۱۳۷۸ شماره ۱۲
زبان و ادب فارسی در هند
منبع:
نامه پارسی ۱۳۷۸ شماره ۱۲