سطح زبانی

ترتیب بر اساس: جدیدترین پربازدید‌ترین

فیلتر های جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.

نمایش ۱۲۱ تا ۱۴۰ مورد از کل ۱۵۲ مورد.

۱۲۱.

تحلیل سبک شعر طالب آملی

نویسنده: حسین حسن پور آلاشتی

منبع: مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تربیت معلم ۱۳۷۹ شماره ۳۰ و ۳۱

حوزه های تخصصی:

تعداد بازدید : ۲۴۳۵

شاعران و نویسندگان برجسته صاحب سبک خاصی هستند که در تاریخ ادبیات به نام آنها ثبت است. در این مقاله سبک شاعر ایرانی، طالب آملی (ف 1036 ه ق) مورد تحلیل قرار گرفته است. سبک طالب در حد وسط دو جریان عمده شعر فارسی عصر صفوی، یعنی شاخه هندوستانی و شاخه ایرانی آن قرار دارد. در این نوشتار مشخصه های سبکی شعر طالب در دو بخش زبان (واژگان و نحو) و بیان (عناصر بلاغی) شناسایی و با ذکر نمونه هایی معرفی شده است.

۱۲۲.

شواهد نحوی شعری در کشف الاسرار

نویسنده: سعید واعظ

منبع: پژوهشنامه علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی ۱۳۷۹ شماره ۲۸

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی ادبیات علوم ادبی سبک شناسی مفاهیم کلی سنتی سطح زبانی نحوی

تعداد بازدید : ۱۸۶۵ تعداد دانلود : ۱۱۱۹

تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار معروف به تفسیر خواجه عبدالله انصاری شیواترین تفسیر عرفانی است که حله دلاویز ادب پارسی بر تن دارد. این تفسیر که به سبک مفسرین عامه نگارش یافته از اوایل قرن ششم «520 ه» به یادگار مانده است. از ویژگیهای سبکی این تفسیر که شیرینی آن را دو چندان کرده استناد به اشعار زیبا و لطیف عربی و فارسی است. در این تفسیر حدود هشتصد بیت شعر عربی مناسب حال و مقال آمده است که آنها را می توان تحت مقوله های: نحو، لغت، قرائت، بلاغت، دین، ادب، تاریخ و... مورد بررسی و تحلیل قرار داد. نگارنده این سطور در این مقاله با بضاعت مزجاه خود به ترجمه و تعیین منابع و مستندات شواهد نحوی شعری کشف الاسرار پرداخته امیدوار است در شماره های آتی بقیه مقوله ها را نیز به خواست خداوند متعال تقدیم خوانندگان گرامی و فرزانه بکند. در خاتمه امیدوار است خوانندگان فاضل هر سهو و زلتی را که مشاهده نمایند با عین رضا و نظر خطاپوش ملاحظه فرمایند

۱۲۳.

وقت خوش سعدی

نویسنده: عبدالرسول خیراندیش

منبع: سعدی شناسی اردیبهشت ۱۳۷۸ دفتر دوم

کلید واژه ها: سعدی گلستان وقت خوش

حوزه های تخصصی:

تعداد بازدید : ۱۴۱۵ تعداد دانلود : ۱۹۵۱

نویسنده این مقاله عبارت «وقت خوش» را که سعدی در مقدمه پایانی گلستان آورده، بررسی کرده و آن را بیانگر موقعیت عرفانی سعدی در هنگام فراهم آوردن گلستان یا کمال و کهولت او میداند که با این تفسیر میتوان در مورد زمان تولد و زندگی او نیز استنباطهایی داشت.

۱۲۴.