کار صندوقهای بازنشستگی، دریافت کسورات بازنشستگی به عنوان منابع لازم برایاجرای تعهدات پیشبینی شده میباشد. دریافت کسورات بازنشستگی به عنوان ورودیهایصندوق و مبالغ پرداختی بابت حقوق بازنشستگی به عنوان خروجیهای صندوق بازنشستگیبه شمار میروند. هر عاملی که باعث به هم خوردن تناسب بین ورودیها و خروجیهای صندوقبازنشستگی شود، موجب انحراف صندوق از رسیدن به هدف نهایی، یعنی خودکفایی صندوقبازنشستگی، خواهد شد. از مصادیق بارز عوامل مختلکننده تناسب بین ورودیها و خروجیهایصندوقهای بازنشستگی، قوانین و مقررات مربوط به بازنشستگی پیش از موعد است که باعثتحمیل فشار مالی مضاعفی بر این صندوقها خواهد شد. در این نوشتار، با استفاده از محاسبات علمی، نشان دادهایم که اگر فردی با 30 سال سابقهخدمت بازنشسته گردد، "نسبت دریافتی به پرداختی" از صندوق بازنشستگی برای این فرد برابربا 7 واحد است، در حالی که اگر همین فرد با استفاده از قوانین و مقررات بازنشستگی پیش ازموعد، با 20 سال سابقه خدمت بازنشسته شود، نسبت مذکور برابر با 35 واحد میباشد.بنابراین، قوانین و مقررات مربوط به بازنشستگی پیش از موعد، فشار مالی سنگینی برصندوقهای بازنشستگی تحمیل خواهد کرد.
در راستای حمایت از صنعت اسب داری و صاحبان اسب های مسابقه، شرکت بیمه ایران، بیمه حوادث اسب را برای اولین بار در سال 1377 طراحی و به بازار بیمه ای عرضه کرد .این شرکت از حیث جذب پرتفو و ارائه خدمات، مقام اول صنعت را کسب کرده است. در این زمینه سؤال اساسی این است که چرا بیمه اسب های مسابقه، اهمیت فوق العاده ای دارد . در واقع اهمیت موضوع، صرفاً به مورد بیمه یعنی اسب وابسته نیست بلکه این نوع بیمه نامه از این جهت اهمیت دارد که مالکین اسب و سرمایه گذاران صنعت اسب اغلب جزء گروه ها و طبقات صاحبان سرمایه جامعه اند که علاوه بر داشتن سرمایه های شخصی از جمله خانه، ویلا، اتومبیل های گران قیمت و مزارع پرورش اسب، به فعالیت های جانبی از جمله مدیریت یا مالکیت کارخانجات گوناگون، ساخت و ساز، تجارت و بازرگانی، صادرات و واردات مشغول اند که همگی سرمایه های کلان و قابل بیمه شدن را فراهم می آورند که نیاز به بیمه های متنوعی همچون مسئولیت کارفرما، اجرای عملیات ساختمان، آتش سوزی، باربری، عمر و درمان و .... دارند. لذا تمرکز بر بیمه نامه های اسب یکی از روش های نفوذ در بازارهای بالقوه و جدید است و ضمن اینکه می تواند پرتفوی بیمه ای قابل ملاحظه ای را روانه سبد شرکت ها و نمایندگان بیمه ای کند ترکیب متناسبی از پرتفوی بیمه ای را ایجاد و از تمرکز افراطی بر نوع خاصی از بیمه نامه (فرضاً ثالث و بدنه اتومبیل) جلوگیری می کند.