زهرا دهنوی

مقدمه: بسیاری از پدیده ها تغییر کرده اند، تغییر برای آموزش عالی و دانشگاه ها دیگر یک فرصت نیست، بلکه یک ضرورت است. بنابراین هدف از این پژوهش ارتقاء رقابت پذیری آینده واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی بود. روش ها: پژوهش از نوع توسعه ای و کاربردی با رویکرد آمیخته بود. جامعه و نمونه آماری در بخش کیفی شامل خبرگان علمی و دانشگاهی با پست های مدیریتی و در بخش کمی شامل اعضاء هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی سطح تهران می باشد. روش نمونه گیری در بخش کیفی و کمی به صورت نمونه گیری احتمالی و غیر احتمالی انتخاب شد. ابزار از نوع پرسشنامه محقق ساخته و اعتبار و روایی پژوهش، از روایی وابسته به معیار، محتوایی و سازه و برای پایایی از آزمون کرونباخ با درجه قابل قبول انجام پذیرفت تجزیه و تحلیل در بخش کمی از آمار توصیفی و در بخش کیفی از آمار استنباطی و مدل یابی معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تاییدی از نرم افزارهای SPSS و LISREL استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که دانشگاه ها در تمامی این شاخص ها و ابعاد دچار مشکل هستند. مشکل از این جهت که به نظر پاسخ گویان که اساتید همین دانشگاه ها بوده اند، در تمامی شاخص ها و ابعاد عملکرد موجود با عملکرد مطلوب تفاوت معنی داری دارد. نتیجه گیری: بنابراین و با توجه به نتایج مطالعه باید گفت که دانشگاه های استان تهران نتوانسته اند به نتبجه مطلوب دست یابند و در تمامی ابعاد و شاخص ها ضعیف عمل کرده اند و در ادامه باید بر شاخص های ارتقا و پیشرفت آموزشی تاکید بیشتری شود.

این تحقیق با هدف مدل یابی نقش میانجی مدیریت دانش در رابطه بین آموزش ضمن خدمت و توانمندسازی مدیران نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران انجام شد. از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل 560 نفر از مدیران نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران بوده اند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی- طبقه ای به ازای 62 سوال پرسشنامه، هر سوال 5 نفر، مجموعاً 310 نفر به عنوان نمونه نهایی انتخاب شد. ابزار پژوهش از پرسشنامه آموزش ضمن خدمت سیار(1393)، پرسشنامه مدیریت دانش نیومن و کنراد (1999) و پرسشنامه توانمندسازی مدیران اسپریتزر (1995) استفاده گردید که در طیف لیکرت تنظیم شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق رگرسیون خطی، تحلیل مسیر و روش حداقل مربعات جزئی با استفاده از نرم افزارهای spss 26 و Smart Pls 4 انجام شد. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که رابطه آموزش ضمن خدمت و توانمندسازی مدیران مثبت و معنادار بود و همچنین نقش میانجی مدیریت دانش بر رابطه آموزش ضمن خدمت و توانندسازی مدیران نیز مستقیم و معنادار بود به گونه ای که با افزایش مدیریت دانش، تاثیر آموزش ضمن خدمت بر توانمندسازی مدیران افزایش و با کاهش مدیریت دانش میزان این تاثیر کاهش پیدا می کند.