مهدی عجم

در سال های اخیر بحث های متعددی پیرامون جایگزین شدن مکتب پست مدرنیسم به عنوان نوعی تفکر و نگاهی فرهنگی اجتماعی به مسائل و باورهای انسان ها با دیدگاه پست مدرنیسم در موضوعات مختلف در جریان است و عرصه تعلیم و تربیت (آموزش و پرورش) نیز درگیر این جریان شده است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی مبانی (معرفت شناسی) فلسفه پست مدرنیسم و دلالت های آن بر آموزش و پرورش و نقد آن صورن گرفته است. پژوهش حاضر از نوع اسنادی تحلیلی است. یافته های پژوهش حاکی از این است که معرفت را امری نسبی و حاصل هدفی از پیش تعیین شده و انعطاف پذیر و تحمیلی نمی دانند، بلکه از تجارب واقعی محصلان عینیت برگرفته و با مشارکت معلم و دانش آموز طراحی و عدم توجه به مدل ها و روش های کلی و استفاده از روش های تفاوت فردی و انفرادی کردن آموزش با توجه به موقعیت و شرایط افراد مشخص می شود ارزش ها را امری متغیر و ساخته قدرت می دانند جریان یادگیری یک جریان فعال و مداوم است که دانش آموز احساس می کند به صلاحیت هایی که خواهان آن است رسیده است و به طور واقعی به اجرای پروژه آموزش برای همگاه و برای همه عمر بپردازد.

عصر جدید شرایط متفاوتی را برای سازمان ها رقم زده است. با گذر از دوران انقلاب صنعتی، نگرش ابزاری به نیروی انسانی جای خود را از دست داده است. کارکنان سازمانهای حرفه ای به گردانندگان اصلی جریان کار و شرکای سازمان تبدیل شده اند، بنابراین نه تنها مدیران باید از مهارت رهبری برخوردار باشند، بلکه کارکنان نیز باید روش هایی را بیاموزند که به سمت خودراهبری پیش روند. برای دستیابی به این ویژگی ها سازمان باید مهمترین منبع خود یعنی نیروی انسانی را توانمند سازد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه ی گردآوری اطلاعات، تحقیقی توصیفی از نوع همبستگی است. اطلاعات لازم برای تحقیق حاضر از طریق دو پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از نرم افزارهایSPSS  و LISREL تجزیه و تحلیل گردید. در خصوص ابعاد مهارتهای مدیریتی، مهارت ادراکی با میانگین 87/3 مناسب ترین مهارت، مهارت انسانی با میانگین 77/3 در رتبه دوم، مهارت فنی با میانگین 50/3 در رتبه سوم مطلوبیت قرار داشت و در رابطه با توانمندسازی کارکنان، شاخص احساس معنی داری با میانگین 03/5 در رتبه اول و احساس اعتماد با میانگین 77/4 در رتبه آخر قرار گرفت. نتایج پژوهش از تأیید تمامی فرضیات حکایت دارد که این به معنی ارتباط قوی مهارتهای مدیریتی و توانمندسازی کارکنان است.

تحقیق حاضر به بررسی اثر 21 هفته تمرین هوازی بر برخی شاخصهای سیستم ایمنی و سلامت عمومی در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان پرداخت. 04 12 کیلوگرم بر مترمربع و /9±1/ 36 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 9 /1±9/ 13 سال، وزن 99 /9±21/ زن مبتلا به سرطان پستان در دو گروه تمرین با میانگین 1 12 کیلوگرم بر مترمربع قرار گرفتند. گروه تمرین، علاوه بر شیمی /0 ± 1/ 39 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 2 /2±3/ 13 سال، وزن 13 /3±24/ کنترل با میانگین 2 04 درصد حداکثر ضربان قلب( بهصورت 1 جلسه در هفته و به - درمانی، 21 هفته پیادهروی متوالی با شدت متوسط )براساس مقیاس اصلاحشده بورگ و 34 استفاده شد. برای ارزیابی شاخصهای سیستم ایمنی قبل، پس G.H.Q مدت 14 تا 09 دقیقه انجام دادند. برای ارزیابی سلامت عمومی از پرسشنامه استاندارد 4 و با استفاده از / و شمارش پلاکت گرفته شد. دادهها در سطح معناداری 49 CBC DIFF, HB, HCT از هفتههای چهارم، هشتم و دوازدهم، آزمایش انجام شد. (CANCOVA) نسخه 23 تحلیل شدند. تحلیل دادهها و شناسایی اثر خالص مداخلات تمرینی با استفاده از تحلیل کوواریانس SPSS نرمافزار میانگین میزان گلبولهای سفید خون در گروه تمرین و کنترل به ترتیب .)p≥4/ سلامت عمومی و امید به زندگی در گروه کنترل کاهش معناداری داشت ) 49 افزایش غیرمعنادار و کاهش معناداری را نشان داد. تمرین هوازی منظم با شدت متوسط میتواند مانع افت سطح گلبولهای سفید در طی فرایند درمان بیماران شود و در تقویت سیستم ایمنی و ارتقای سطح سلامت عمومی مؤثر باشد