معصومه خسروی نیا

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین سبکهای رهبری مدیران در نهادینهسازی مدیریت دانش در دانشگاههای گرگان با تاکید بر دیدگاه اعضای هیات علمی صورت پذیرفته است. جامعه آماری کلیه اعضای هیات علمی دانشگاههای گرگان )علوم کشاورزی و منابع طبیعی، علوم پزشکی، آزاد اسلامی، غیرانتفاعی گلستان، غیرانتفاعی لامعی و پیام نور( جمعاً چهارصد و چهل نفر و نمونه آماری دویست نفر، که بر اساس فرمول بدون جایگزینی برآورد حجم نمونه و از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شده، مورد مطالعه قرار گرفتهاند. روش تحقیق توصیفی – پیمایشی و از نوع همبستگی است. ابزار پژوهش از دو پرسشنامه، LPCمبنی بر نظریه اقتضایی فیدلر برای شناسایی سبک رهبری مدیران و پرسشنامه محقق ساخته برای مدیریت دانش استفاده شده است. پرسشنامه ابتدا به صورت آزمایشی اجرا گردیده و ضریب اعتبار پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ 0/87درصد محاسبه شده است. روایی پرسشنامه نیز توسط اساتید و کارشناسان رشته مدیریت تایید شده است. سطح اعتبار انتخاب شده در این تحقیق نود و پنج درصد و بالاتر میباشد. تجزیه و تحلیل دادهها عبارتند از آمار توصیفی و ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون. نتایج نشان دادند که بین سبک رهبری مدیران و نهادینه سازی مدیریت دانش رابطه معنیداری وجود دارد. نتایج به دست آمده از فرضیههای فرعی پژوهش نشان دادند که بین سبکهای رهبری وظیفه مدار، رابطه مدار و تیمی بر اساس نظریه فیدلر با نهادینه سازی مدیریت دانش رابطه معنیداری وجود ندارد. پیشنهاد میشود مدیران در جستجوی سبک جدید رهبری باشند که فراتر از آن چه فیدلر گفت

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر رضایت تحصیلی دانشجویان دانشگاه گرگان بوده است. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بوده است. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانشجویان دانشگاه گرگان در سال تحصیلی 91-92 و روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری خوشه ای بوده است. به همین منظور از بین دانشجویان دانشگاه مذکور، نمونه ای به حجم 249 نفر انتخاب گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس سرمایه اجتماعی و رضایت تحصیلی دانشجویان بود، که پس از محاسبه روایی و پایایی آن، بین نمونه توزیع و جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزارهای SPSS و Lisrel و با روش های آماری تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و مدل تحلیل مسیر تحلیل گردیدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که: 1) دانشجویان سرمایه اجتماعی موجود در دانشگاه خود را پایین تر از سطح کفایت مطلوب(Q3) و نیز سطح حداقل کفایت قابل قبول(Q2) ارزیابی نموده اند. 2) میزان رضایت از تحصیل دانشجویان به طور معناداری پایین تر از سطح کفایت مطلوب(Q3) و سطح حداقل کفایت قابل قبول(Q2) می باشد. 3) بین سرمایه اجتماعی و رضایت از تحصیل دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. 4) سرمایه اجتماعی به طور مستقیم بر رضایت تحصیلی دانشجویان اثر ساختاری دارد.