سعیدرضا نوری مفرد

مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین با شدت بالا (HIIT) بر سطح سرمی لپتین افراد با و بدون بیماری های مزمن بود. روش پژوهش: در این تحقیق از جست وجوی نظام مند در مقالات فارسی و انگلیسی منتشرشده تا دسامبر 2022، در پایگاه های اطلاعاتی وب آف ساینس، اسکاپوس، پابمد، مرکز جهاد دانشگاهی و مگیران با استفاده از کلیدواژه های مربوط استفاده شده است. پس از انتخاب مقالات موردنظر و بر اساس معیارهای ورود به تحقیق، فراتحلیل نتایج انجام گرفت. اندازه اثر (SMD) و فاصله اطمینان 95 درصد، با استفاده از نرم افزار CMA2 محاسبه شد. برای بررسی ناهمگونی، از آزمون I 2 و برای سوگیری انتشار از آزمون فونل پلات و تست Egger استفاده شد. تمامی تحلیل ها با استفاده نرم افزار CMA2 انجام گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که HIIT به کاهش معنا دار لپتین [008/0P= ،(07/0- تا 48/0CI: -) 28/0-] منجر شد. همچنین آنالیز داده های 9 مداخله نشان داد که تفاوت معنا داری بین HIIT و تمرین تداومی (MICT) بر مقادیر گردشی لپتین وجود نداشت [82/0P= ،(27/0 تا 34/0CI: -) 03/0-]. نتایج تحلیل زیرگروهی بر اساس وضعیت سلامتی آزمودنی ها نشان داد که HIIT به کاهش معنا دار لپتین در افراد با بیماری های مزمن منجر می شود. بحث: HIIT به کاهش مقادیر گردش خونی لپتین، به ویژه در افراد با بیماری های مزمن منجر می شود. با وجود عدم تفاوت معنا دار بین HIIT و MICT، HIIT مداخله مقرون به صرفه از لحاظ زمانی برای کاهش لپتین است.