فخرالدین فیضی

مقدمه : پایش فرآیندهای سازمانی به منظور بهبود و بازمهندسی آنها، جزء عملکردهای حیاتی در سازمان های با مدیریت نوین بوده و یکی از ضرورت ها و نیازهای اجتناب ناپذیر در یک مدیریت سالم و کارآمد، وجود یک سیستم کامل و دقیق پایش فرآیندها مانند مدل FOCUS-PDCA است. لذا مطالعه حاضر با هدف تاثیر اجرای مدل FOCUS –PDCA بر رضایتمندی دانشجویان تحصیلات تکمیلی انجام شد . روش ها : این پژوهش نیمه تجربی از نوع تک گروهی پیش و پس آزمون می باشد که در نیمسال اول و دوم تحصیلی 99-1398 در دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی انجام شد و 5 فرآیند مدیریت پژوهش انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها در بخش رضایتمندی توسط پرسش نامه محقق ساخته در هریک از مراحل (قبل و بعد از مداخله) سنجیده شد. در بحث زمان سنجی فرآیندها مدت زمان اجرای هر فرآیند برحسب روز سنجیده و گزارش گردید . یافته ها : میانگین زمان انجام فرآیندها با احتساب زمان بری برخی از فرآیندها که تحقق آنها عملا در طول یک ترم تحصیلی بود 74 روز گزارش گردید که پس از تشکیل کارگاه های FOCUS – PDCA و انجام مداخله ارتقاء توسط دانشجویان، میانگین زمان انجام فرایندهای مذکور به 55 روز تقلیل پیدا نمود. میانگین درصد ارتقاء فرآیندهای بررسی شده در خصوص زمان سنجی 65 درصد گزارش گردید. میانگین رضایت مندی دانشجویان تحصیلات تکمیلی از فرآیندهای پژوهشی دانشکده پرستاری 63.6 درصد گزارش گردید که پس از ارتقاء، این رضایت مندی بطور میانگین در مجموع فرآیندها به 21.2 درصد بهبود یافته و رضایتمندی 84.4% رسید. نتیجه گیری : پژوهش حاضر نشان داد که اجرای روش FOCUS-PDCA منجر به ارتقای عملکرد پژوهشی دانشکده پرستاری شده است. پیشنهاد می گردد که این روش در دیگر بخش های بالینی، کمیته تحقیقات دانشجویی و خدمات رفاهی درگیر با دانشجویان و اساتید انجام و از نظر تأثیر آن بر شاخص های دیگر نیز مورد ارزیابی قرار گیرد .

مقدمه: امروزه در بسیاری از سازمانها، ثبت، اصلاح و بهبود فرآیندها به منظور رشد و ارتقاء عملکرد و حرکت در مسیر تعالی سازمانی دنبال می گردد. از جمله ابزارهای کارآمد در حوزه سلامت که در سال های اخیر در کشور ایران برای ارتقاء فرآیندهای سازمانی استفاده شده است، مدل FOCUS-PDCA می باشد. مطالعه حاضر با هدف ثبت و ارتقاء کیفیت فرآیندهای آموزشی دانشکده پرستاری بر اساس مدل FOCUS-PDCA انجام شد. روش ها: این پژوهش نیمه تجربی از نوع تک گروهی پیش و پس آزمون می باشد که در نیمسال اول و دوم تحصیلی 98-1397 در دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی انجام شد و 36 فرآیند آموزشی انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها در بخش رضایتمندی توسط پرسش نامه محقق ساخته در هریک از مراحل (قبل و بعد از مداخله) سنجیده شد. در بحث زمان سنجی فرآیندها مدت زمان اجرای هر فرآیند برحسب روز سنجیده و گزارش گردید یافته ها: میانگین زمان انجام فرآیندها با احتساب زمان بری برخی از فرآیندها که تحقق آنها عملا در طول یک ترم تحصیلی بود 8/42 روز گزارش گردید که پس از تشکیل کارگاه های FOCUS – PDCA و انجام مداخله ارتقاء توسط دانشجویان و اعضاء هیئت علمی، میانگین زمان انجام فرایندهای مذکور به 32 روز تقلیل پیدا نمود. میانگین درصد ارتقاء فرآیندهای بررسی شده در خصوص زمان سنجی 4/34 درصد گزارش گردید. میانگین نمره رضایت سنجی اولیه فرآیندهای بررسی شده نمره 301 از مجموع 500 بود که بعبارتی میانگین رضایت مندی دانشجویان و اساتید از فرآیندهای آموزشی دانشکده پرستاری 2/60 درصد گزارش گردید که پس از ارتقاء، این رضایت مندی بطور میانگین در مجموع فرآیندها به 26 درصد بهبود یافت. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که اجرای روش FOCUS-PDCA منجر به ارتقای عملکرد آموزشی دانشکده پرستاری شده است. پیشنهاد می گردد که این روش در دیگر بخش های پژوهشی و خدمات رفاهی درگیر با دانشجویان و اساتید انجام و از نظر تأثیر آن بر شاخص های دیگر نیز مورد ارزیابی قرار گیرد.

اهداف: ارزشیابی بالینی دانشجویان ارتباط تنگاتنگی با کسب مهارت آنان دارد. ارزشیابی بالینی دانشجویان پرستاری، مسئولیت مهم و اغلب پیچیده مربیان پرستاری است. این پژوهش با هدف مقایسه شیوه های ارزشیابی عملکرد دانشجویان پرستاری انجام شد. روش ها: این پژوهش توصیفی- مقایسه ای در سال 1385 انجام شد. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان ترم آخر رشته پرستاری در مقطع کارشناسی پیوسته در دو دانشکده پرستاری دانشگاه های علوم پزشکی ""الف"" و ""ب"" در شهر تهران بودند. 105 نفر (20 نفر از دانشگاه ""الف"" و 85 نفر از دانشگاه ""ب"") به روش مبتنی بر هدف انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه خودساخته بود. تجزیه و تحلیل داده ها با برنامه نرم افزاری SPSS 13 و به کمک آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. از آزمون مجذور کای، آزمون دقیق فیشر و آزمون T مستقل استفاده شد. یافته ها: بین دو دانشگاه درخصوص ارزشیابی عملکرد دانشجو با حضور خود دانشجو، توضیح دادن معیارهای ارزشیابی عملکرد بالینی در ابتدای دوره، تنظیم معیارهای دسترسی به اهداف آموزشی همراه با دانشجو، اطلاع رسانی نمرات حاصل از ارزشیابی عملکرد بالینی دانشجو، استفاده از خودارزشیابی، سنجش میزان توانایی دانشجو قبل از شروع ترم، مشاهده رفتار دانشجو حین اجرای پروسیجر و تهیه و تنظیم معیارهای ارزشیابی توسط مربیان بالینی تفاوت معنی دار مشاهده شد. نتیجه گیری: 95% دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ""الف""، فرآیند ارزشیابی بالینی را سنتی و 5% نوین می دانند، در حالی که در دانشگاه علوم پزشکی ""ب"" 18/41%، شیوه ارزشیابی را سنتی و 82/58% آن را نوین قلمداد می کنند. همچنین بین شیوه های ارزشیابی بالینی دو دانشگاه، تفاوت آماری معنی داری وجود دارد.

" چکیده مقاله: مقدمه: نیروی انسانی از ارکان مهم هر سازمانی به شمار می آید و همواره مورد تاکید صاحب نظران در مدیریت منابع انسانی بوده است. پرستاران به عنوان بازوی تواتمند سیستم خدامات بهداشتی درمانی نقش بسزایی در تحول و پیشرفت امور مراقبتی و درمانی دارند. فراهم کردن انگیزش لازم برای انجام کار و توجه به نیروهای انگیزشی پرستاران از جمله مهمترین و در عین حال از پیچیده ترین وظایف یک مدیر پرستاری است. روش: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی کلیه پرستاران بخش‌های ویژه استان سمنان مشتمل بر 100 نفر شرکت داشتند. عوامل انگیزشی مبتنی بر نظریه دو عاملی هرز برگ مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از آزمون‌های مجذور کای و تست فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که در بین عوامل درونی ماهیت کار (52%) با اهمیت‌ترین عامل و مسوولیت (34%) کم اهمیت ترین عامل می‌باشد. در بین عوامل بیرونی سرپرستی و نظارت (51%) با اهمیت ترین عامل و حقوق و دستمزد (29%) کم اهمیت ترین عامل می‌باشد. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که عوامل درونی اهمیت بیشتری در ایجاد انگیزش شغلی پرستاران نسبت به عوامل بیرونی دارد. نتیجه‌گیری: بنابراین بها دادن به حرفه پرستاری و قدردانی و ستایش از پرستاران از طرف جامعه، حرفه‌های مرتبط و بیماران، هم چنین سرپرستی و نظارت صحیح و ارتباط سالم با پرستاران می‌تواند موجب انگیزش بیشتر پرستاران و اعتلای امور بهداشتی و درمانی گردد. "