حمزه جمشیدی کهساری

پژوهش گر تلاش کرده تا در فاز اول، مدل بومی شایستگی های رهبری سازمان شهرداری تهران را طراحی کرده و سپس در فاز دوم روش های توسعه شایستگی های رهبری را ارائه دهد. در فاز اول، پژوهش های نظری در حوزه شایستگی های رهبری را با نتایج مصاحبه 22 نفر صاحب نظر مقایسه کرده و در قالب پنل دلفی 5 مولفه فردی ذهنی، فردی شخصیتی، بین فردی، سازمانی و فراسازمانی به همراه 18 شایستگی و 120 شاخص رفتاری مدل شایستگی های رهبری شهرداری تهران استخراج شد. در فاز دوم، روش های توسعه رهبری به همراه مصاحبه با 7 نفر از متخصصین حوزه توسعه شایستگی ها استخراج شد و در قالب جلسه گروه کانونی با حضور 11 متخصص 5 خوشه روش های توسعه ای شامل واگذاری های توسعه ای، برنامه های رسمی، روابط توسعه ای، فرآیندهای بازخورد و فعالیت های خود توسعه ای استحصال شده و در انتهای جلسه پرسشنامه ماتریسی 5 (مولفه های شایستگی های رهبری) در 30 (روش ها و خوشه روش های توسعه شایستگی ها) تهیه شد. نتایج تحلیل آزمون فریدمن حاکی است در مولفه فردی ذهنی خوشه روش های فعالیت های توسعه ای با میانگین 2/2، در مولفه فردی شخصیتی، خوشه روش های فرآیندهای بازخورد با میانگین 1/2، در مولفه بین فردی خوشه روش های روابط توسعه ای با میانگین 8/1، در مولفه سازمانی خوشه روش های واگذاری توسعه ای با میانگین 1/2 و در نهایت مولفه فراسازمانی خوشه روش های واگذاری های توسعه ای با میانگین 1/2 بهترین اولویت ها را کسب کردند.

اعتیاد به کار، اعتیادی است که برای شخص می تواند لذت بخش و یا مشکل ساز باشد. هدف تحقیق بررسی اعتیاد به کار در بیمارستان های استان مازندران است. روش اصلی گردآوری داده ها، پرسش نامه ای استاندارد می باشد. جامعه آماری شامل پرستاران زن و مردی است که به صورت شبانه روزی در این بیمارستان ها کار می کنند. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام گردیده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه گیری در جوامع محدود 111 به دست آمده است. نمونه شامل 84 زن و 52 مرد می باشد. نتایج نشان می دهد، میانگین عجین شدن در کار و لذت از کار در مردان مقداری بیش از زنان و اشتیاق به کار زنان مقداری بیش از مردان می باشد. در مجموع اعتیاد به کار در پرستاران مرد بیش از پرستاران زن بوده است. یافته های دیگر نشان می دهد که حقوق و مزایای بالاتر، بزرگترین عامل برای کار بیش تر می باشد.

"چند دهه پیش رابی کاپلان در مقاله‏ای عنوان کرده بود که انسان‏ها اسیر و گرفتار سه چیز هستند. نخست، گرفتار خودشان بوده و اسیر هواهای نفسانی و صفات زشت و پلید انسانی‏اند.در مرتبه دوم، اسیر اموال و دارایی‏های خویشند و برای به دست آوردن آن به هر وسیله‏ای خواه درست، خواه نادرست متوسل می‏شوند و در نهایت گرفتار بند تعصبات اند. کاپلان، این مقاله را در دهه 1940 میلادی، یعنی درست زمانی که بسیاری از یهودیان برای به دست آوردن موقعیت و مقام اجتماعی و سیاسی، دین و مذهب خود را انکار می‏کردند نوشت؟ اما اگر کاپلان در جامعه امروزی زندگی می‏کرد، شاید بعد چهارمی نیز به این بندها اضافه می‏کرد و آن اسیر کار بودن است. انسان‏های امروزی گرفتار کار خود هستند. البته شاید بهتر باشد بگوئیم که انسانهای سده بیست و یکم برده کار خود هستند. اعتیاد به کار، حالتی است که در آن فرد مبتلا، به گونه ای رفتار می­ کند که برای خانواده و زندگی اجتماعی او در محیط کار و خارج از آن، زیان آور است. این حالت به خستگی، نداشتن رابطه خوب با همکاران غیر معتاد، یا کم بودن زمان و انرژی برای زندگی خانوادگی، دوستان، سرگرمی ها و فعالیتهای دیگر منجر می شود. "