علی نیکخواه آزاد

چکیده مقاله دستیابی به هدف استفاده بهینه از سرمایه موجود‘ از دیرباز مورد توجه مسؤولین و مدیران سازمان ها بوده است. این امر خصوصاً در مورد سرمایه گذاری های بلندمدت بواسطه تخصیص مبالغ عمده ای از امکانات موجود‘ مصداق بیشتری می تواند داشته باشد. بکارگیری روش های تحلیلی متداول جهت ارزیابی پروژه بلندمدت می تواند تحقق بخشیدن به این هدف را میسر سازد. هدف اصلی تحقیق فعلی شناسایی استفاده یا عدم استفاده سازمان ها و واحدهای تجاری از روش های تحلیلی جهت ارزیابی پروژه های بلندمدت و همچنین شناسایی میزان اهمیت هریک از روش های تحلیلی و دلایل پیشنهادی مانع استفاده از روش های تحلیلی می باشد. نتایج آزمون فرضیات تحقیق حاکی از آن است که سازمان ها و واحدهای تجاری جهت ارزیابی پروژه های بلندمدت تنها از دو روش خالص فعلی و شاخص سودآوری استفاده می نمایند و دیگر روش های تحلیلی جهت ارزیابی پروژه ها مورد استفاده قرار نمی گیرند. همچنین حاصل از این تحقیق منجر به اولویت بندی هر یک از روش های تحلیلی گردید. افزون بر آن‘ موانع استفاده از روش های تحلیلی از دیدگاه مدیران مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد شناسایی قرار گرفتند.

مدیران مالی با مسایل سرمایه گذاری وجوه در دارایی ها، کسب بهترین ترکیب تأمین مالی و تقسیم سود به منظور افزایش ارزش کلی مؤسسه روبرو هستند. در صورت استفاده درست از تکنیک های پیشرفته مدیریت مالی، مدیران با اطمینان بیشتری قادر خواهند بود تصمیمات صحیحی را اتخاذ نمایند. این تحقیق به بررسی میزان استفاده از تکنیک های پیشرفته مدیریت مالی در شرکت های تابعه سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران می پردازد. نتایج حاصله از این تحقیق نشان داد که در شرکت های تابعه سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران از تکنیک های تجزیه و تحلیل نسبت ها، بودجه بندی عملیاتی، بودجه بندی نقدی، بودجه بندی سرمایه ای، تجزیه و تحلیل نقطه سربسر استفاده می شود. لیکن در شرکت های مذکور تکنیک های مدیریت دارایی های جاری، مدیریت بدهی های جاری، تعیین ساختار سرمایه، تعیین سیاست های تعیین سود و ارزیابی قیمت سهام بکار گرفته نمی شوند. تحقیق حاضر همچنین اهمیت هر یک از تکنیک های پیشرفته مدیریت مالی را از دیدگاه مسوولان شرکت های تابعه سازمان گسترش مشخص نموده و تاثیر فقدان سیستم اطلاعاتی موثر و پایین بودن سطح دانش و تجربه پرسنل مالی شرکت های مزبور را بر محدودیت در استفاده از تکنیک های پیشرفته مدیریت مالی بیان می دارد.

حسابرسی داخلی فعالیتی است که در یک واحد تجاری (و یا دولتی) به منظور بررسی و ارزیابی کنترلهای داخلی انجام می شود. حسابرسی داخلی با ارزیابی کنترلهای داخلی و کمک به مدیران سازمانی به طور خاص و افراد برون سازمانی به طور عام ارائه می نماید. علیرغم رشد و توسعه چشمگیر خدمات خسابرسی داخلی در جوامع پیشرفته و یا در حال توسعه،‌ شواهد نظری حاکی از محدود بودن فعالیت این حرفه در ایران می باشد. هدف این تحقیق شناسایی عوامل عدم توسعه حسابرسی داخلی و ارائه پیشنهاداتی جهت توسعه این حرفه در ایران می باشد. نتایج آزمون فرضیات منجر به شناسایی 31 عامل مهم عدم توسعه حسابرسی داخلی و ارائه 14 پیشنهاد با اهمیت گردید. در این تحقیق عوامل عدم رشد در سه گروه سازمانی، محیطی و فردی بر مبنای سطح اهمیت، اولویت بندی گردیدند.

در این مقاله ضمن تبیین ماهیت قوانین کلی، اصول و قوانین حاکم بر عملیات حسابداری مورد بحث و بررسی قرار می گیرند. علاوه بر قوانین اجتماعی (از قبیل قانون مدنی، قانون تجارت و غیره که در هر جامعه ای،‌ نهادهای قانونگذاری آنها را وضع می کنند و آثار آنها در اینجا بدون هر گونه بحثی پذیرفته می شود) دو دسته از اصول و قوانین دیگر نیز بر صحت عملیات حسابداری تأثیر می گذارند. دسته اول قوانین ریاضی یا سنجشی هستند که عملیات ساختاری از قبیل جمع و تفریق و برقراری ارتباط بین ارقام پولی را سامان می بخشند و بر مبنای آنها گزارشهای توصیفی دوره ای درباره آنچه اتفاق افتاده است، تهیه می گردند. دسته دیگر قوانین تجربی هستند که از طرفی اندازه های موضوع عملیات ریاضی را مشخص می سازند و از طرف دیگر نحوه آرایش و روابط میان اندازه های مزبور را در گزارشها تعیین می کنند.