مهری محمدی

پیشینه و اهداف: هدف این پژوهش شناسایی و رتبه بندی چالش های آموزش در سیستم مدیریت یادگیری الکترونیکی دانشگاه تبریز از دیدگاه دانشجویان در شرایط کرونایی می باشد. روش ها: روش پژوهش توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه ی آماری پژوهش کلیه ی دانشجویان دانشگاه تبریز در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۳۹۹- ۱۴۰۰ بودند که 388 دانشجو با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ی محقق ساخته استفاده شد. روایی صوری پرسشنامه مورد تائید اساتید و متخصصان حوزه ی علوم تربیتی قرار گرفت. روایی سازه ی آن نیز از طریق تحلیل عاملی تاییدی تعیین شد. پایایی ابزار پژوهش با استفاده از آلفای کرونباخ (928/0) بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T تک نمونه ای و آزمون فریدمن استفاده شد. یافته ها: از دیدگاه دانشجویان، ابعاد پشتیبانی، نگرش و دسترسی به عنوان چالش های آموزش در سیستم مدیریت یادگیری الکترونیکی دانشگاه تبریز شناسایی شده اند. به لحاظ رتبه بندی، به ترتیب ابعاد؛ پشتیبانی، دسترسی، نگرش، تعامل، ارزشیابی و بازخورد، زیرساخت، شیوه ی ارائه ی محتوا، برنامه ریزی و مدیریت کلاس، محتوا و ویژگی های فردی مهم ترین چالش های آموزش در سیستم مدیریت یادگیری الکترونیکی از دیدگاه دانشجویان در شرایط کرونایی می باشند. نتیجه گیری: یافته ها بیانگر وجود چالش های آموزش در سیستم مدیریت یادگیری الکترونیکی دانشگاه تبریز می باشد که ضرورت دارد دانشگاه تبریز با تدابیری مانند تشکیل گروه های پشتیبان فنی، آموزشی و انسانی جهت ارائه ی کمک های لازم به دانشجویان در مواقع ضروری، تدارک برنامه هایی برای تغییر نگرش دانشجویان نسبت به آموزش الکترونیکی و تسهیل امکانات دسترسی دانشجویان به سیستم مدیریت یادگیری الکترونیکی در صدد اصلاح این موانع و چالش ها برآید.

کمردرد در دوران بارداری از اهمیت کلینیکی فوق العاده ای برخوردار است . 50 تا 90 درصد زنان باردار دچار کمردرد می شوند . هدف از پژوهش ، بررسی اثر ورزش های دوران بارداری در پیشگیری و کنترل درد ناشی از بارداری در زنان غیر ورزشکار بود. آزمودنی ها فاقد سابقه ورزشی و هر نوع بیماری اثر گذار در کمردرد بودند . گروه تجربی شامل 10 آزمودنی بود که به مدت 20 هفته ، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 تا 45 دقیقه از ماه های دوم و سوم در برنامه های ورزشی شرکت می کردند و برنامه تا حدود یک هفته قبل از زایمان ادامه داشت . گروه کنترل فاقد هر گونه برنامه تمرینی بود . در انتهای هر ماه با استفاده از پرسشنامه استاندارد کیوبک ، میزان درد کمر کلیه آزمودنی ها اندازه گیری شد . سپس با استفاده از آزمون ویلکاکسون درد کمر دو گروه کنترل و تجربی در ماه های مختلف با یکدیگر مقایسه شد . نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که کمر درد در دومین سه ماهه بارداری شروه می شود و پیشرفت درد کمر در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بسیار کند و با تاخیر بود . به طور کلی ، در افراد غیر ورزشکار ، ورزش دوران بارداری به طور کامل مانع بروز کمردرد نمی شود ، اما درد کمر را در سه ماهه دوم و سوم بارداری به تاخیر می اندازد و دوره درد را کوتاه تر می سازد ، در نتیجه فرد مدت زمان کمتری را با درد به سر می برد.

شیوع درد کمر در دوران بارداری 75/0 و پس از زایمان 67/0 گزارش شده است. اثرات ورزش در دوران بارداری بر کمر درد در نتیجه زایمان زنانی که فاقد سابقه ورزش منظم هستند کاملا روشن نشده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر ورزش ملایم حین بارداری در کنترل درد و نحوه بازتوانی مادر پس از زایمان است. 20 نفر از زنان باردار 20 تا 30 ساله که فاقد سابقه ورزش منظم سقط جنین کمر درد قبلی و یا هر نوع ناهنجاری اثرگذار در متغیرهای مورد مطالعه بودند به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی از ماه سوم بارداری هفته ای سه جلسه 30 تا 45 دقیقه به تمرینات خاص هوازی پرداختند. گروه کنترل فاقد هر نوع فعالیت ویژه بود. متغیرهای درد کمر قد وزن عملکرد فلکسورهای ران در ماه ششم و نهم بارداری و نیز دو ماه پس از زایمان و وزن نوزاد در هر دو گروه اندازه گیری و مقایسه شدند. برای اندازه گیری درد کمر از پرسشنامه ناتوانی و درد کبک استفاده شد. نتایج نشان دادند که درد کمر زنان باردار در ماههای ششم نهم و دو ماه پس از بارداری در گروه تجربی به ترتیب 25 47 و 4 و در گروه شاهد به ترتیب 38 51 و 13 بودند. اختلاف درد در مرحله پس از زایمان معنی دار بود (P=0.03). این مقادیر دو ماه پس از زایمان در گروه تجربی به میزان قبل از بارداری برگشت اما گروه کنترل با یک افزایش 5 درصدی دائمی درصد چربی روبرو بود (P=0.04). در هر دو گروه طی بارداری افزایش معنی دار 6 میلی متر در طول قد مشاهده شد. افزایش وزن مادران در طول بارداری و وزن تولد نوزاد در هر گروه نیز به طور طبیعی یکسان بود.در گروه تجربی عملکرد مفاصل ران در مرحله پس از زایمان به طور معنی دار بهتر از گروه کنترل بود. بین عملکرد مفصل ران و درد کمر همبستگی منفی معنی داری مشاهده شد (r=-0.58). در نتیجه گیری کلی می توان گفت که روش سبک دوران بارداری موجب کاهش چشمگیر درد کمر پس از زایمان و عملکرد بهتر مفاصل ران شده و هیچ تاثیر منفی بر رشد جنین ندارد