صبا دیبایی

مقدمه: با توجه به استفاده گسترده از آموزش مجازی در دانشگاه های کشور، ضرورت ادامه آموزش در قالب آموزش الکترونیک در بحران کرونا، به عنوان روش جایگزین آموزش حضوری و همچنین بهره گیری از تجارب و دیدگاه استادان در راستای بهبود کیفیت و کمیت آموزش الکترونیک در آینده، سبب شد تا مطالعه ای با عنوان واکاوی تجارب استادان علوم ورزشی از چالش ها و رهاوردهای آموزش مجازی در دوره همه گیری کرونا طراحی و اجرا شود. روش پژوهش: پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و طرح پدیدارشناسانه توصیفی صورت گرفت. مشارکت کنندگان در پژوهش، استادان علوم ورزشی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان بودند که به روش نمونه گیری هدفمند ملاک مدار انتخاب شدند. فرایند مشارکت در پژوهش، تا زمان اشباع داده ها ادامه پیدا کرد. به منظور گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق و برای تحلیل محتوای داده های کیفی از روش کلایزی استفاده شد. یافته ها: بر اساس تحلیل تجارب مشارکت کنندگان، پنج تم اصلی (ناکارامدی تدریس دروس عملی، نبود بسترهای مورد نیاز آموزش مجازی، ضرورت توجه به ملاحظات حین تدریس، کیفیت ارزشیابی و رهاوردهای آموزش مجازی) و 26 مضمون مشخص شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها مشخص شد تدریس آنلاین دروس عملی، از مطلوبیت کافی برخوردار نیست، ازاین رو پیشنهاد می شود از شیوه های جایگزین و مکمل منطبق با اهداف آموزشی فراگیران در این دروس با رعایت پروتکل های بهداشتی استفاده شود. همچنین با توجه به ضعف بسیار در سامانه های آموزش مجازی، بهتر است زیرساخت ها تقویت شده و از سامانه های مناسب تری استفاده شود.