احسان شاهقلی

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش شناسایی الگوی روابط علی عوامل مؤثر بر مدیریت استعداد نزد سازمان های ورزشی بود. روش ها: رویکرد این پژوهش آمیخته بود. مشارکت کنندگان این پژوهش را در بخش کیفی صاحب نظران و در بخش کمی کلیه کارکنان وزارت ورزش و جوانان بودند. در مطالعه کیفی روش نمونه گیری هدفمند از نوع گلوله برفی و در مطالعه کمی روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بود. تعداد افراد مشارکت کننده در مطالعه کیفی بر مبنای اشباع نظری 15 نفر و در مطالعه کمی حجم نمونه برابر با 250 نفر بود.. لازم به ذکر است این تحلیل با کمک نرم افزارهای، Maxqda نسخه 12، SPSS نسخه 23، Smart PLS نسخه 3، و ماکروی اکسل دیمتل انجام شد. یافته ها: براساس یافته های مطالعه کیفی، مدیریت استعداد در سازمان های ورزشی به عنوان یک نهاده تابع عوامل درون-سازمانی (چابکی استراتژیک، مدیریت تنوع، نوآوری همگرایانه، بلوغ انعطاف پذیری، هوش تجاری، مدیریت دانش الکترونیکی، یادگیری و آموزش آنلاین، تحول سازمانی، فضای متلاطم سازمان) و برون سازمانی (جهانی سازی، تحول دیجیتال، تحرک جهانی) است. همچنین میزان سازگاری الگوی نظری با الگوی تجربی نسبتاً سازگار است. نتیجه گیری: در نتیجه می توان اشاره به این داشت که بخش زیادی از راندمان مدیریت استعداد در سازمان های ورزشی متأثر از مدیریت تنوع است و توجه و تمرکز بر آن باعث کارایی سیستم مدیریت استعداد نزد سازمان های ورزشی می شود.