طاهر قاسمی

زبان یکی از مهم ترین راه های روابط انسانی است و بر اساس شباهت های زبانی، دستوری و آوایی به گروه های مختلفی تقسیم می شود که از قدیم الایام، تقسیم بندی ها سیاسی و جغرافیایی بوده، اما اشتباه است. زبان های عربی و عبری بخشی از گروه زبان های سامی هستند که غرب آسیا و شمال آفریقا را احاطه کرده اند. اولین کسی که این نام را بر این زبان ها گذاشت، شلوسر آلمانی بود که به شباهت های زیادی بین زبان های این منطقه پی برد، از این رو آنها را زبان های سامی نامید و سامی ها را به سام پسر نوح نسبت داد. بر او باد). از شاخه های درخت سامی زبان های بسیاری مانند عربی، عبری، اوگاریتی، سریانی، حبشی، آرامی، بابلی، آشوری و غیره است. کلماتی هستند که منشأ مشترکی بین عربی و عبری دارند و ما شاهد تبادلات صوتی بین آنها هستیم. این مقاله با رویکردی توصیفی-تحلیلی دنبال می کند و با تحقیق در مورد مفهوم تغییر آوایی و آن به یک موضوع مهم در مطالعه تطبیقی ​​زبان شناختی که «تطابق آوایی» در پرتو زبان های سامی (عربی و عبری) است، می پردازد. مکانیسم ها و بررسی اشکال آن بین زبان های عربی و عبری مشخص می شود که زبان های عربی و عبری خواهرخوانده هستند و از نظر دستوری و آوایی رابطه نزدیکی بین آن ها وجود دارد تفاوت بین آنها، که برخی از آنها رایج و برخی از آنها نادر است، همانطور که در مدل ها نشان داده شده است، این تفاوت ها به عبری محدود نمی شود، بلکه در بیشتر زبان های سامی و همچنین در بیشتر زبان های جهان یافت می شود. این دو زبان ریشه جغرافیایی و منشأ زبانی یکسانی دارند و تداخل زیادی در تلفظ کلمات، ساخت جملات و پاراگراف ها بین عربی و عبری و تفاوت در نحوه نوشتن حروف وجود دارد.

یُعرف المثل کأحد أقدم الأنماط الأدبیه لدی البشر،لأنّه انتقل من جیلٍ إلی جیلٍ دون أی تصرّف حتّی وصل إلینا. وخزانه الأمثال العربیه والکُردیه مملوءه من الأصول الأخلاقیه و مبانی المعرفه التی تعکس لنا العادات و الآداب والثّقافات عند تلک الأقوام . و یمکن أن نری عمق الثقافه و العلم والحِکم والأدب فی أمثالهم. هذا المقال یسعی أن یقارن (20) مثلاً شعبیاًعربیاً الذی تَمَّ اختاره علی الأساس الثّقافی والأخلاقی مع الأمثال الکُردیه ، وشرح ما اتّفق به وما اختلف فی الأمثال علی أساس المعنی واللغه والمصطلحات.هذه الدراسه علی منهج وصفی-تحلیلی تَقومُ بمقارنه أمثال العربیه و کُردیه و بتطبیق هذه الأمثال یمکننا أن نری غنی الثقافات عند الشعوب و أن نعرف ما اشترکت به التجارب فی تلک الشّعوب تحت ظلّ الإسلام و الثقافه الأسلامیه و تعالیم القرآن الکریم و الأحادیث النبویه الشریفه و هذه الأمثال فی المعنی و التأکید متشابهه و جمیع هذه الأمثال ذات معان مشترکه و لکن تختلف فی الألفاظ و الکلمات و المصطلحات.

یکی از مهمترین اصول تدریس این است که معلم به گونه ای تدریس کند که سطح مطالب ارائه شده سخت و نامفهوم نباشد. معلم به عنوان تسهیل گر در امر یادگیری می تواند از طریق متدهای نو و ابتکاری، انعطاف پذیری وشوخ طبعی زمینه را برای افزایش اعتماد به نفس در وجود دانش آموزان وتحریک حس کنجکاوی آنان برانگیزد. آموزش خلاقیت به فراگیران یکی از مهم ترین اهداف دست اندرکاران آموزش و پرورش است. این مقاله شیوه های تدریس خلاقیت آفرین را با رویکرد کیفی و روش تحلیلی - توصیفی مورد بررسی قرار می دهد . نتایج این پژوهش نشان می دهد که برخی از مهم ترین راهکارها در حوزه آموزش زبان عربی شامل بازنگری در حوزه تربیت و یادگیری زبان عربی در برنامه درسی ملی با رویکرد تأکید بر نقش ارتباطی زبان عربی در متون درسی، بازنگری و اصلاح فرایند تربیت نیروی انسانی ویژه آموزش زبان عربی، برگزاری دوره های تخصصی و حضوری آموزش معلمان، اختصاص دادن کتاب به مکالمه های کاربردی است. براساس یافته های این پژوهش، مهم ترین چالش های آموزش زبان عربی در مدارس ایران شامل مواردی همچون ضعف نیروی انسانی آموزش زبان عربی، روش سنتی آموزش زبان عربی، غلبه گرامر و قواعد محوری در آموزش زبان عربی، نبود وسایل کمک آموزشی دیداری و شنیداری و ابزارهای چندرسانه ای، عدم تبیین درست اهداف آموزش زبان عربی، نامناسب بودن روش ارزشیابی درس زبان عربی و ناکارآمدی آموزش های ضمن خدمت هستند.

هناک تناسق بین العلم و القرآن طالما وجدناه على مرّ العصور و من خلال هذا الاتفاق فی ما بینهما یثبت القرآن اعجازه للبشریه کافه و اوجه اعجازه الجانب العلمی و اللغوی و یتضح ذلک فی الاصوات التی ذکرت فی القرآن و کما بیّن العلم لنا أنّ للاصوات طاقات و امواج و ذبذبات تسبب الارتعاش و کما لها قوه لم یتجاهلها القرآن و و قد ذکر فی مواضع کثیره تقسیماتا دقیقه تلفت النظر على الامعان بها ، نسعی فی هذا المقال أن نطبق بین العلم و اللغه و أن نقوم بدارسه المواضیع العلمیّه التی أشار الیها الدکتور علی منصور الکیالی فی کتابه" القرآن علم و بیان "و تطبیقها مع اللغه حسب اراء اللغویین حول هذه الاسماء ، و جهدنا أن نقوم بإیضاح عن الصوت بصوره عامه و الصوت عند الانسان و جهاز النطق و السمع لدیه لأنّ شده الاصوات لدى الانسان یربطها التناسق السمعی و کیفیه مرور هذه الاصوات من خلالها. و قد ذکر القرآن الکریم مفردات کالرِّکز و الهَمسِ و النّجوى و الصّیحَه و الرَّجفَه و الصّاخّه و لکل منها طاقتها و قدرتها و مستواها و هذا الاکمال بین العلم و اللغه یثبته القرآن بجداره و ذکر کل کلمه بمکانها حسب قدرتها و طاقتها التی توجدها لدى السمع.

المحظور اللغوی أو المناهی اللفظیه هی أسماء أو صفات أو أفعال ذات دلاله جنسیه أو مرضی  أو حیاتیه غیر ذلک من الدلالات التی یثیر التعبیر عنها بألفاظها المعهوده فی اللغه نوعا من الحرج أو الخجل و الإستحیاء عند مستعملها و متلقیها، و السخریه تعنی طریقه فی الکلام یعبر بها الشخص عن عکس ما رأی الشخص على نفسه أو أنها الهزء بشیء ما لا ینسجم مع القناعه ّ یقصده بالفعل و هی التعبیر عن تحس العقلیه و لا یستقیم مع المفاهیم المنتظمه فی عرف الفرد و الجماعه، و حاول البحث أن یبین الألفاظها و أن یبین دلالات المعنى فی المناهی ّ المنهیه عنها فی شعر مظفر النواب و التی تحمل البذائه و الخنا فی طی اللفظیه و تداعیاتها و ضروره إستخدامها و  کما یشیر إلى الدلاله اللغویه لتلک الألفاظ عبر الدلالات المعجمیه و الدلالات الصرفیه و أیضا تبیین العبارات التی أخذت معانی مختلفه على مر العصور و کذلک درسنا أنواع السخریه فی شعر النواب، لأن السخریه فی شعر النواب تقطن فی المناهی اللفظیه أیضا و إنه دائما ما یسخر من الحکام و ینعتهم بألفاظ دنیئه، و مما جعل شعره ینفذ إلى القلوب، سهوله لفظه و معناه و صدق معتقده و کانت النتیجه أنه أکثر فی شعره من الألفاظ الجنسیه و القبیحه و تنسیب العهر للحاکم العربی و بطانته و کذلک سخریته لم تکن من أجل اللهو و الإضحاک و إنما هو شعر ساخر و المتأمل فی أسلوب النواب فی ،یحمل فی مجمله قضیه سیاسیه و إنسانیه عاشها شعب محروم و مضظهد النقد یجده لیس مجرد شتم أو سب سوقی، بل هو مشروع خلق إشمئزاز و فوره غضب عارمه لدى الناس و قمنا بدراسه هذا الموضوع على منهج وصفی تحلیلی. ولکن ما یمیز شعره هی روح السخریه فی توظیف المناهی اللفظیه التی یستخدمها و انه دائما ما یسخر من الحکام و ینعتهم بالفاظ دنیئه، ، و انه یجهر بما فی القلوب و ناسیا بما یحیط به من مخاطر من اعدائه الذی نفوه من بلدانهم ،غالبیه شعر النواب السیاسی نقد لاذع و هجوم على الحکام فی الدول العربیه و قممهم و اجتماعاتهم.