حسین دست برحق

تحقیق واکاوی عوامل موثر بر بهبود ائتلاف سازی در ورزش طراحی و اجرا گردید. تحقیق حاضر از جمله تحقیقات آمیخته میباشد که به صورت روش های کیفی و کمی انجام گردید. تحقیق حاضر از جمله تحقیقات کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر در بخش کیفی شامل نخبگان و مدیران ورزشی می باشد. روش نمونه گیری در بخش کیفی به صورت هدفمند بود. بدین منظور تعداد 18 نخبه و صاحب نظر به عنوان نمونه تحقیق در بخش کیفی انتخاب شدند. همچنین در بخش کمی تحقیق حاضر علاوه بر نخبگان و افراد آگاه به حوزه رفتار سازمانی و همچنین مدیران ورزشی کشور نیز به جامعه آماری اضافه شدند. و با توجه به این که اماری دقیقی در اختیار محقق نبود تعداد این افراد 384 نفر مشخص گردید. نتایج بخش کیفی مشخص گردید که متغیرهای تاثیرگذار بر ائتلاف سازی در ورزش شامل شفافیت اصول، چشم انداز واضح و مشترک، ایجاد کمپین های ورزشی، تصمیم سازی نخبگان، پیمایش توسعه ورزش، آمایش و بومی گرایی، ساختارسازی و شاخص سازی می باشد. نتایج مدل نشان می دهد که میان مولفه های ائتلاف سازی همبستگی وجود دارد که بیشترین همبستگی مربوط به چشم انداز واضح و مشترک و شفافیت اصول با ضریب 822/0 و کمترین همبستگی بین پیمایش توسعه ورزش و آمایش و بومی گرایی با ضریب 601/0 می باشد. همچنین نتایج مدل نشان میدهد که مولفه های ساختار سازی و شاخص سازی بر ائتلاف سازی در ورزش با مقدار 71/0 بیشترین تاثیر را دارد و همچنین ایجاد کمپین های ورزشی بر ائتلاف سازی در ورزش با مقدار 51/0 کمترین اثر را دارا می باشد.

مقدمه: به منظور بهره گیری و عملکرد مطلوب بازیکنان، یکی از راهکارهای مدیران ورزشی استفاده از مدیریت تنوع اثربخش است. ازاین رو هدف اصلی تحقیق حاضر ارائه مدل چندسطحی مدیریت تنوع اثربخش در باشگاه های لیگ برتر فوتبال ایران بود. روش پژوهش: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش آمیخته متوالی (کیفی-کمی) است. جامعه آماری شامل پژوهش های قابل دسترس در پایگاه های علمی معتبر در بحث مدیریت تنوع و همچنین استادان، مدیران، مربیان و بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران بود. نمونه گیری با روش هدفمند انجام گرفت. شناسایی عوامل با روش فراترکیب و تعیین روابط میان آن ها به کمک مدلسازی ساختاری تفسیری انجام پذیرفت. یافته ها: تحلیل یافته ها نشان داد مدیریت تنوع اثربخش در باشگاه های فوتبال لیگ برتر ایران در چهار سطح فردی، تیمی، باشگاهی و اجتماعی طبقه بندی شده است. این مدل شامل هشت نوع پیامد در سطح فردی شامل کارایی و اثربخشی، رشد و پیشرفت، رفاه و بهزیستی، عدم نگرانی هویتی، تعهد و مسئولیت پذیری، خودکارامدی بالاتر، افزایش انگیزه، تلاش، رضایت و وفاداری است. همچنین در سطح باشگاهی شامل چهار عامل ارتباطات و هماهنگی، رفتار عادلانه، ادغام تفاوت ها و انسجام تیمی و مشارکت در تصمیم گیری تاکتیکی است. در سطح باشگاهی نیز به سیاست ها و فرایندهای مدیریت باشگاهی اشاره کرده و در سطح اجتماعی نیز عواملی همچون قانونگذاری، وضعیت اجتماعی اقتصادی و فرهنگی را شناسایی کرده است. نتیجه گیری: باشگاه های فوتبال در ایران باید بر مؤلفه ها و اصول مدیریت تنوع در سطوح مختلف فردی، تیمی، باشگاهی و اجتماعی تمرکز بیشتری داشته باشند.

هدف از این پژوهش شناسایی شاخص های بهبود هویت قومی از طریق ورزش حرفه ای ایران بود. این پژوهش دارای رویکردی کیفی بود و از روش نظریه داده بنیاد (گراندد تئوری) به عنوان روش پژوهش استفاده شد. روش گردآوری داده ها، مطالعه مبانی نظری و مصاحبه های عمیق و باز با 16 نفر از اساتید برجسته حوزه مدیریت ورزشی متخصص در حوزه جامعه شناسی بود. روش نمونه گیری به صورت هدفمند از نوع معیاری و تا حد اشباع نظری ادامه یافت. روایی این پژوهش توسط مصاحبه شوندگان و سپس اساتید متخصص مورد بررسی قرار گرفت و تأیید شد. پایایی نیز پس از محاسبه ضریب توافق، میزان 3/70% مشخص گردید. برای تحلیل داده ها از روش مقایسه مداوم در طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد توجه به عوامل علی، زمینه ای و مداخله گر می تواند در کنار پیاده سازی راهبردها، منجر به شکل گیری پیامدهایی شامل پیامدهای اجتماعی و غرور ملی گردد. به صورت کلی در جهت دستیابی به پیامدهای اجتماعی و غرور ملی می بایستی راهبردهایی در چارچوب شکل گیری منشور هویت قومی اجرایی گردد.