شهرام عروف زاده

هدف: درمحیطورزش،مربیچهرهاصلیومرکزیمحسوبمی شودومسئولیتفراهم آوردنفرصت هایی برایافزایشتوانایی هاومهارت هایورزشکاراندرزمینه هایگوناگونفنی،بدنیواخلاقیرا بر عهده دارد. با این وجود، اجماع روشنی در مورد ماهیت و مضامین مربیگری تاکنون به وجود نیامده است. هدف پژوهش حاضر، شناسایی مضامین مربیگری ورزش بود. روش شناسی: مشارکت کنندگان، بیست نفرازمربیان و ورزشکاران که معیارهای خاص پژوهش را داشتند به صورت هدفمند برایمصاحبه هایعمیق انتخابشدند. داده ها با استفاده از روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: سه مضمون فراگیر درون فردی، بین فردی و محیطی، 12 مضمون سازمان دهنده و 41 مضمون پایه مشخص شد. مضامین درون فردی شامل دانش مربیگری (تئوریک، عملی، انتقال دانش)، ویژگی ها (شخصی، روانی، اجتماعی)، فلسفه (عشق به کار، تفکر هنرمندانه، باورها و ارزش های مرکزی) و تمایل به رشد و تعالی (یادگیری مداوم، کارآموزی، داشتن روحیه پژوهشگری) بود. مضامین بین فردی شامل روابط اجتماعی (با ورزشکاران، همکاران، رسانه ها، ذی نفعان)، مهارت های مربیگری (فنی-آموزشی، انسانی-ارتباطاتی، ادراکی-رهبری، سیاسی)، مدیریت (برنامه ریزی، به کارگیری، سازماندهی، هدایت، ارزیابی) و رفتار مربیگری (هدایتی-اجتماعی، حمایتی-فرهنگی، رفتارهای ویژه) بود. مضامین محیطی شامل موقعیت تمرین (آموزش تکنیک، تاکتیک، افزایش آمادگی جسمانی)، ایفای نقش (معلمی، تخصص گرایی، الگو)، شرایط محیطی (شاگردان، هدف ورزش، محیط ورزش) و موقعیت مسابقه (آمادگی لجستیک برای مسابقه، راهبرد، تاکتیک، نتیجه گرایی) بود. نتیجه گیری: علاوه بر مضامینی که به فرد مربی مرتبط است، آنها نقش ها، وظایف و فعالیت های متعدد و متفاوتی دارند پس نیاز دارند همانند یک رهبر ارکستر، از دانش و هنر خود برای بسترسازی مولفه های مورد نیاز برای هر موقعیت خاص استفاده نماید.