مرتضی موسوی محب

امروزه، سازمان ها بیش از پیش بر کار گروهی از طریق اعتمادسازی متقابل بین افراد، فراهم نمودن فرصت به اشتراک گذاری اطلاعات، خلق ایده های جدید از طریق گفتگو، به عنوان عامل اصلی یادگیری و انگیزاننده ی خلاقیت و نوآوری تأکید می کنند. از سوی دیگر، بازار امروز در حال تبدیل شدن به بازاری جهانی تر، پویا و مشتری محور است. نقش مشتری از یک دریافت کننده( گیرنده) ساده در یک معامله به یک مشترک یا بهبود دهنده ی محصول، خدمت یا توانایی یک سازمان تغییر یافته است. این خود منجر به مواجه شدن سازمان ها با رقابت شدید در پاسخِ به موقع به تقاضای غیرمنتظره مشتریان از لحاظ تنوع محصول، کیفیت بهتر و خدمات قابل اعتماد شده است.از طرفی آموزش های مهارت محور به عنوان یک عامل تعیین کننده ی مهمِ سازمان های امروزی برای زنده ماندن و موفقیت درمحیط کسب وکارِ آشفته ی کنونی در نظر گرفته شده است. رقابتِ شدیدِ سازمانها، نقش خلاقیت و نوآوری را جهت موفقیت بلندمدت سازمان روشن می سازد. در این بین، یک سوال اساسی مطرح می شود که:« آیا یادگیری سازمانی بر چابکی سازمانی با نقش میانجی آموزش های مهارت محور تأثیر دارد یا خیر؟». پژوهش جاری ازنظر هدف کاربردی، از نظر جمع آوری داده ها به دو روش کتابخانه ای و میدانی اجام و از نظر توه توصیفی، همبستگی می باشد. نتایج پژوهش نشان داد یادگیری سازمانی بر چابکی سازمانی تأثیرگذار است. همچنین یادگیری بر آموزش های مهارت محور تأثیرگذار است و آموزش های مهارت محور نیز، بر چابکی سازمانی تأثیرگذار است.

اعتماد سازمانی انتظارات مثبتی که افراد برپایه نقش های سازمانی، روابط، تجارب، و وابستگی متقابل درباره نیت و رفتارهای اعضای گوناگون سازمان دارند. این پژوهش با هدف ارائه مدل ارتقای اعتماد سازمانی کارکنان سازمان فنی و حرفه ایی استان تهران انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف توسعه ای و از نظر نوع اکتشافی- توصیفی و از نظر روش کیقی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارشناسان و متحصصان حوزه منابع انسانی بوده که با 12 مصاحبه اشباع نظری حاصل شد.و با استفاده از تکنیک گرندد تتّوری نحلیل کیفی به عمل آمد برای جمع آوری اطلاعات از روش مصاحبه نیمه ساحتار یافته استفاده شده است . پایایی مصاحبه به روش محاسبه پایایی بازآزمون انجام شد که مقدار آن 0.75 محاسبه گردید. در مصاحبه های پژوهش تعداد 48 مفهوم متناظر استخراج شده که مهمترین آنها عبارتند: ساختار اجتماعی، عوامل محیطی، عوامل شخصی، صداقت، تعهد، برونگرایی، هویت، ثبات انسانی، شفافیت و تقسیم اطلاعات، فرهنگ تسهیم دانش، فرهنگ اعتماد محور، فرهنگ نوآورانه، فرهنگ مشارکت، اعتماد سازی، ایجاد ارتباطات، تبادل دیدگاهها و ارزشها، اهمیت و اعتبار قائل شدن.