محمدرضا اسدی نودولقی

فراگیر شدن استفاده از دستگاه های موبایل هوشمند از یک سو و نیز بالا رفتن قابلیت های رایانشی و تکنیکی شامل سنسورهای حرکتی، سیستم موقعیت یابی جهانی و دوربین های قدرتمند از سوی دیگر، موجب شده تا سرویس های مکان محور محبوبیت ویژه ای کسب نمایند. یکی از کاربردی ترین این سرویس ها، سرویس های آموزشی مکان محور بوده که به موضوع داغی در حوزه ی آموزش های سیار در سال های اخیر بدل شده است. ازآنجاکه آموزش سیار می تواند در هر زمان و هر مکانی صورت پذیرد، مزایای بسیاری در گنجاندن اشیاء جهان واقعی درون محتواهای آموزشی وجود دارد. بدیهی است که تکنولوژی واقعیت افزوده دراین باره بسیار سودمند و کاربردی می باشد. از سوی دیگر مسئله تعیین موقعیت مطرح است که به طور صحیح و دقیق انجام گیرد تا اطلاعات مکانی و آموزشی با خطاء و اشتباه همراه نگردد. هدف از این پژوهش، ارائه ی الگوریتمی برای موقعیت یابی در آموزش های سیار مکان محور در فضای بیرونی می باشد که مبتنی بر واقعیت افزوده صورت می گیرد. لذا در این رابطه به روش کتابخانه ای به بررسی برخی از سیستم های موقعیت یابی موجود و چالش ها و مزایای آن ها پرداخته و با نگاهی به روش های موجود الگوریتمی ارائه می گردد که به کمک آن بتوان موقعیت کاربر را در فضای بیرونی به هنگام آموزش سیار، شناسایی کرد.

به کمک پدیده جهانی شدن، تکنولوژی های جدید در سرتاسر جهان گسترش یافته و بر زمینه های گوناگون نظیر علم، اقتصاد، تجارت، فرهنگ و ... تأثیر گذاشته اند. سیستم آموزشی نیز از جمله زمینه هایی ست که از فنّاوری جدید در راستای بهبود آموزش و یادگیری بهره فراوان برده است . واقعیت افزوده یکی از تکنولوژی های جدیدی است که در حوزه های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است و باعث ارتقای کیفی آنها شده است. هدف از این مقاله، پاسخ به این پرسش است که آیا کاربرد واقعیت افزوده در ارتقای کیفی مهارت آموزی مؤثر است یا خیر؟ در واقعیت افزوده، اطلاعات مجازی تولیدشده توسط رایانه، بر عناصر جهان واقعی در زمان واقعی اضافه می شوند. در واقع، اطلاعات مرتبط با محیط و اشیاء اطراف بر روی دنیای واقعی جایگذاری می گردند. از این رو، واقعیت افزوده دارای پتانسیل عظیمی برای ایجاد متدهای جدید آموزشی بوده و فرصت های تازه ای را برای طراحی محیط های آموزشی می تواند فراهم کند. به عبارت دیگر، واقعیت افزوده شکل تازه ای از محیط های آموزشی را می تواند ارائه کند که با استفاده از متدهای جدید در سیستم آموزی ، به ویژه در محیط های کارگاهی از پیچیدگی مطالب در روند آموزش به کارآموزان بکاهد. این تحقیق به روش میدانی و با بررسی نتایج آماری ارزشیابی پایان دوره آموزشگاه های منتخب، قبل و بعد از به کارگیری واقعیت افزوده، به این نتیجه رسیده است که واقعیت افزوده متدی است که کارآموزان به مدد آن می توانند دانش و مهارت بیشتری کسب کنند. لازم به ذکر است که در این تحقیق از متدلوژی گسترش برنامه های تلفن همراه برای پیاده سازی واقعیت افزوده استفاده شده است