فاطمه شهرکی

مدرسه ها تقریباً در سرتاسر کشور باز شده است اما بسیاری از خانواده ها در بازگشت به مدرسه مردد هستند. بر اساس آمار کشوری اکنون فقط 12% دبستان ها و دبیرستان های دوره اول و همچنین شمار اندکی از دبیرستان های دوره دوم در تعطیلی کامل به سر می برند با وجود این شمار دانش آموزانی که به طور کامل آموزش از راه دور می بینند، بسیار افزون تر است و بیش از یک سوم دانش آموزان مورد مطالعه و حتی گروه بزرگ تری از دانش آموزان دوره دوم دبیرستان ها نیز تمایلی به حضور در مدرسه ندارند. همچنین اکثر دانش آموزان شهرهای بزرگ و صنعتی در خارج از مدرسه اند. در این پژهش که از نوع توصیفی است سعی داریم به بررسی علل بی علاقگی تحصیلی دانش آموزان و تاثیر ذهن آگاهی بر بی علاقگی دانش آموزان در دوران پسا کرونا پرداخته ایم.نتابج پژوهش نشان داد ، ذهن آگهی به عنوان راهکار موثر با ایجاد انگیزش تحصیلی ، بهزیستی روانی، کاهش استرس، پرورش آگاهی پایدار و غیرواکنشی در مورد تجربه های درونی (مثل شناختی، عاطفی و حسی) و تجربه های بیرونی (مثل اجتماعی و محیطی) می تواند برای علاقه مندی تحصیلی دانش آموزان در دوران پسا کرونا مفید واقع شود.

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر اضطراب در کاهش یادگیری دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی پایه ششم مدارس شهراسپکه.روش تحقیق مورد استفاده از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان پسر پایه های چهارم ، پنجم و ششم ابتدایی شهر اسپکه در سال تحصیلی 1401-۱۴۰۰ می باشد. تعداد آنها برابر با 742 دانش آموز بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران تعداد52 نفر محاسبه شد و به روش ساده انتخاب شدند برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد اضطراب کتل ( ۱۹۸۸) استفاده شد. جهت تحلیل فرضیه های تحقیق از آزمون های همبستگی پیرسون چندمتغیری با استفاده از نسخهspss 26 استفاده شد.بررسی وضعیت فرضیات تحقیق از طریق آزمون ضریب همبستگی نشان داد، بین اضطراب و یادگیری( پیشرفت تحصیلی) دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهر اسپکه رابطه معناداری وجود دارد. (01/0 < p).می توان نتیجه گرفت دانش آموزان اضطراب در کاهش پیشرفت تحصیلی تحصیلی دانش آموزان رابطه داشته و به افت تحصیلی آنان منجر گردد.

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی مدرسه با توسعه قابلیت های کارآفرینی و اهداف پیشرفت دانش آموزان دختر مدرسه کارودانش شهر بندرگزصورت گرفت. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری نیز شامل تمامی دانش آموزان دختر مدرسه کارو دانش شهر بندرگز به تعداد 190 نفر می باشند که براساس جدول گرجسی و مورگان 123 نفر از دانش آموزان دختر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها نیز شامل پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی در مدرسه اینلی و بورک (1999)، قابلیت های کارآفرینی زندی (1392)، اهداف پیشرفت میگلی و همکاران (2000) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS18 صورت گرفت. یافته ها نشان داد بین مولفه های کیفیت زندگی مدرسه (رضایت عمومی، ماجراجویی، رابطه با معلم، پیشرفت، فرصت، انسجام اجتماعی) با توسعه قابلیت کارآفرینی و اهداف پیشرفت در دانش آموزان دختر مدرسه کارودانش شهر بندرگز رابطه مثبت و معناداری داشت و بین عواطف منفی با توسعه قابلیت کارآفرینی و اهداف پیشرفت در دانش آموزان دختر مدرسه کارودانش شهر بندرگز رابطه منفی وجود دارد و همچنین دیگر نتایج تحقیق نشان داد مولفه های رابطه با معلم، فرصت و عواطف منفی قادر به پیش بینی توسعه قابلیت های کارآفرینی در دانش آموزان بودند ومولفه های رابطه با معلم و فرصت نیز قادر به پیش بینی اهداف پیشرفت در دانش آموزان بود .