ابوتراب احمدپناه

حماسه تاریخی عاشورا همواره یکی از مضمون هایی بود که هنرمندان آن را دستمایه خلق آثار هنری خود قرار داده اند . اعلان نیز هنگامی که در لوای مفاهیم مذهبی همچون عاشورا قرار می گیرد برای بیان مفاهیم خود از نشانه ها، رمزگان و علائم ارتباطی استفاده می کند. این تحقیق سعی بر آن دارد  با بررسی اعلانهای دهه 80 و 90ش به هدف پیش رو بپردازد، از جمله نشانه شناسی نقش پرنده همچنین واکاوی انواع ادبی آنها در کنار سایر عناصر تجسمی  این اعلانها با رویکرد یاکوبسن. سؤال این تحقیق عبارت است از: با توجه به رویکرد یاکوبسن نشانه شناسی این نقش پرنده چگونه در کارکردهای ارتباطی، استعاره و مجاز مطرح شده اند و چه ارتباطی با انواع ادبی دارند؟ تحقیق پیش رو بر اساس روش توصیفی تحلیلی از طریق کتابخانه ای و اسنادی به کنکاش و تحلیل 44 نمونه انتخابی از اعلانهای عاشورایی می پردازد که بر اساس واکاوی رنگ، فرم، ترکیب بندی و نشانه شناسی نقش پرنده در ارتباط با سایر عناصر تجسمی  بررسی می شود و دسته بندیهای ارتباطی و آرایه ای را در لوای انتقال بهتر پیام عاشورا شکل می دهد.بر اساس یافته های تحقیق منشأ شکل گیری بسیاری از اعلانهایی که نقش پرنده در آنها استفاده شده برگرفته از هنرهای آیینی و سنتی از جمله پرنده های علم و کتلها، نگارگریها و... است. با توجه به رویکرد یاکوبسن و بررسیهای انجام شده روی اعلانها در  این دو دهه مشخص شد. استفاده از رویکرد استعاره نسبت به مجاز بیشتربوده و اعلانها در  دهه 90ش نسبت به دهه 80 از لحاظ تأثیرگذاری عملی، استعاره پردازی کمتری داشته اند اما کارکرد عاطفی نسبت به دهه80 ش  بیشتر بوده است. به طور کلی کارکرد ترغیبی کمترین تأثیر ارتباطی و برای انتقال پیام وکارکرد عاطفی بیشترین نمود را در اعلانها داشته است.

میرزاعلی قلی خویی، تصویرگر کتاب های چاپ سنگی دوره قاجار، با تصویرسازی برای دیوان حافظ، همانند هر هنرمندی در کار خود تفسیری مطابق با نیازهای فرهنگی و اجتماعی دوره خود از شعر حافظ ارائه داده است. دیوان چاپ سنگی ۱۲۶۹ یکی از اولین نسخه های مصور حافظ است که برای انتشار در سطح گسترده آماده و با اقبال مواجه شده است. درنتیجه، موضع گیری گفتمانی علی قلی در این کتاب اهمیت بسیار دارد. این پژوهش به این پرسش می پردازد که موضع گیری گفتمانی علی قلی خویی در تصویرگری دیوان حافظ چیست و چگونه شکل گرفته است؟ در این راستا، ۹نگاره علی قلی برای این نسخه در ۳ گروه دسته بندی شده، به روش توصیفی- تحلیلی و با رویکرد نشانه شناختی موردبررسی قرار گرفته اند. نشانه معناشناسی با درنظرداشتن رابطه تعاملی بین گفته خوان و گفته پرداز، کارکردهای مختلفی برای تصویر قایل می شود. این پژوهش باتوجه به کنش های گفتمانی، به بررسی برخی ابعاد نشانه معنایی پرداخته که در گفتمان تصویری علی قلی فرایند معناسازی را رقم زده اند. هدف نهایی مطالعه، بررسی نشانه معناشناختی تفسیری است که علی قلی در تصویرپردازی خود از شعر حافظ ارائه نموده است. در این راستا مطالعه تطبیقی و همزمان ویژگی های معنایی فضای شعر حافظ از یک سو و فضای تصویرپردازی علی قلی از سوی دیگر لازم است. بررسی های تطبیقی و مقایسه معنایی این دو فضا نشان می دهد، میرزاعلی قلی برخلاف حافظ به دنبال ایهام نیست و تصویری عینی و ارجاعی از عناصر یک بیت ارائه داده است. نتیجه ، ارایه چهره ای ساده و انسانی از شعر حافظ است. به همین علت حاصل کار علی قلی بر روی شعر حافظ رنگ و بویی بسیار اجتماعی به خود گرفته است. در تصاویر علی قلی، اشعار حافظ در پرتوی حضور فشاره ای پیکر انسانی حافظ معنادار می شود، و شالوده تصاویر، گفت وگو است. پیکر حافظ در گفت وگو با معشوقی فناپذیر قرار گرفته؛ که تأکیدی بر تفسیر انسانی و زمینی از غزل حافظ است. اما علی قلی در گفت وگو با پیکر شاه یا پیر مغان، چهره ای منفعل، مردسالار و اقتدارطلب از حافظ ارائه کرده است. این تصویر با ذهنیت مردم و روشنفکران دوره قاجار منطبق است که ساخت هویت و اقتدار ملی را اولویت کشور می دانست.