فریده طالب پور

شهرستان محلات از مراکز مهم قالی بافی در استان مرکزی است. شواهد موجود حاکی است که قالی بافی این منطقه متأثر از قالی بافی شهر اراک است. قالی های محلات با پرزهای پشمی و نخ چله و پود پنبه ای بافته می شوند. ابعاد رایج قالی محلات عبارت است از: ذرع و نیم، دو ذرع، شش متر، نه متر، کناره و گاهی هم ابعاد بزرگ پارچه بافته می شود. گره قالی بافی در این منطقه گره فارسی است. شیرازة پیچی به صورت متصل و در زمان بافت قالی انجام می شود. دو روش چله کشی فارسی و گردان در قالی محلات است؛ اما چله کشی فارسی بیشتر رایج است. بررسی قالی های تولیدی در این منطقه نشان داد تعدادی از آن ها دارای اشکالاتی هستند؛ از جمله بالازدگی و پایین زدگی، کجی، شمشیری و ترنج دار شدن قالی. این اشکالات اغلب به دلیل تناسب نداشتن مواد اولیه با رج شمار قالی، نایکنواختی ضربات شانه، کشیدگی بیش از حد نخ پود، نایکنواختی کشش نخ های چله و انجام ندادن مراحلی مانند گلیم بافی و پیش کشی به وجود می آید

بررسی تکنیک های پارچه بافی در ایران به نمونه های منسوجات به دست آمده بستگی دارد . تداوم شویه های بافت پارچه های ساسانی در دوره ی اسلامی و تنوع پارچه در عصر سلجوقی حاکی از آن است که این صنعت در آن دوره پیشرفت فراوانی کرده بود و بافندگان پارچه ، مهارت های بسیاری در زمینه ی طراحی بافت پارچه و بهبود مکانیزم های دستگاه های بافندگی کسب کرده بودند . در اوایل دوره ی اسلامی در تولید پارچه همان شیوه های ساسانی توسط صنعتگران به کار برده می شد ...

بررسی وضعیت پوشاک در دوران ایران باستان محدود به حجاری ها ، مسکوکات ، آثار قلم زنی ، موزاییکها و مجسمه های ساسانی و سایر مجسمه هایی است که در حفریات باستان شناسی یافت شده اند . بشر پس از دست یابی به فن های ریسندگی و بافندگی قادر به بافت پارچه بوده که در ابتدا آن را بسیار ساده و به صورت لنگ وار به دور کمر خود می بسته است . همزمان با پیشرفت و تکامل پوشاک ، لباس دوخته شده استفاده شده است ...