مجید فتوحی

در حال حاضر گردشگری وکارآفرینی روستایی به عنوان یکی از بزرگ ترین صنایع دنیا مطرح بوده ورشد سریع آن تغییرات اجتماعی ،اقتصادی ومحیطی فراوانی را به دنبال داشته است .گردشگریی روستایی ،ابزاری کارآمد می باشد که منجر به افزایش بهره وری وکارآمدی نیروی انسانی وتوسعه روستایی می گردد.گردشگری کشاورزی نیز به عنوان زیر مجموعه ای از گردشگری روستایی،راهبردی جهت توسعه روستایی بوده وباعث کاهش مشکلات جوامع روستایی مانند بیکاری ،بهره وری پایین کشاورزی،مهاجرت روز افزون به شهرها خصوصادر مناطق نیمه بیابانی مانند روستاهای استان یزد می شود.هدف از انجام این پژوهش بررسی عوامل موثر بر توسعه کارآفرینی روستایی متاثر از گردشگری کشاورزی در روستاهای شاخص استان یزد می باشد.این پژوهش از نظر ماهیت توصیفی –تحلیلی واز نظر هدف کاربردی ودارای رویکرد کمی است.نمونه آماری پژوهش 384 نفر از ساکنان ،خبرگان محلی ،دهیاران ومدیران صنعت گردشگری با استفاده از روش نمونه گیری کوکران از بین ساکنین 30 روستای شاخص استان یزد انتخاب وابزار اصلی پژوهش ،پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با نظر اساتید دانشگاه در حوزه گردشگری تایید وپایایی آن نیز بر اساس ضریب آلفای کورنباخ 783/. بدست آمد.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Smart PLS2.0 وSpss22صورت گرفت ویافته ها نشان می دهند که متغیرهایی چون روستا،گردشگر،کشاورزومزرعه یا باغ از پیشرانهای اولیه (ارکان)گردشگری کشاورزی بوده وو نتایج پژوهش حاکی از آن است که متغیرهایی همچوزیر ساخت ها،حمایتهای دولتی،انگیزه گردشگران وآموزش آنها با محوریت گردشگری کشاورزی عامل توسعه روستایی با نتایج اثر بخش (رشد وتوسعه اقتصادی،اجتماعی وفرهنگی،توسعه وتحول وتوسعه فرهنگ کار وکارآفرینی ) می باشند.

امروزه توسعه کارآفرینی از سازنده ترین راهکارهای توسعه اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی مناطق محروم و روستاها به حساب می آید و به دلیل تسلط بخش کشاورزی در اغلب مناطق روستایی،تاکید عمده بر کارآفرینی روستایی است..در این راستا،گردشگری کشاورزی(آگروتوریسم)تجربه بسیار مناسبی را برای بازدید کنندگان که به دنبال کار در مزرعه،باغ،دسترسی به طبیعت،گشت و گذار و تجارب فرهنگی هستندفراهم و از طرف دیگر به کشاورزان کمک می کند تا پویایی و دوام کشاورزی را حفظ و اقتصاد خود را تنوع ببخشند. پژوهش حاضر در پی طراحی الگوی توسعه کارآفرینی روستایی مبتنی برگردشگری کشاورزی می باشد.این پژوهش در چار چوب رویکرد کیفی و با به کار گیری روش تحقیق داده بنیاد انجام وابزار جمع آوری داده ها،مصاحبه های نیمه ساختار یافته بوده وبه منظور گردآوری اطلاعات ،با به کار گیری روش نمونه گیری هدفمند با 30 نفر از خبرگان آشنا به مباحث گردشگری روستایی،کارآفرینی روستایی،مسئولان محلی وصاحب نظران فرا محلی مصاحبه انجام گرفته است نتایج در قالب مدل پارادایمی ،شامل گردشگری کشاورزی به عنوان مقوله محوری و شرایط علی(ارکان و کالبد محیطی وزیست بومهای طبیعی)،عوامل زمینه ای(اثرات زیست محیطی،آموزش پایه،صنایع دستی وروستایی و زیر ساخت های ملموس)،شرایط مداخله گر(اثرات انگیزشی،زیر ساخت های ناملموس وفرهنگ وآئین ها)،راهبردها (توسعه وتحول،شاخص ها،آموزشهای کاربردی و ایجاد کارگاههای مشارکتی)وپیامد های آن (رشد اقتصادی،اجتماعی وفرهنگی،توسعه فرهنگ کارآفرینی)قرار گرفت.

هَجو در ادبیات، شعر یا نثری است که ضدِّ مدح باشد و برای مقاصد شخصی به کار رود. لحنی گزنده، صریح و گاه توهین آمیز دارد؛ اما اگر برای بیان دردهای اجتماعی- سیاسی به کار رود، با زبانی ملایم تر سروده می شود. هجو بر پایه نقد گزنده و دردانگیز بنا می شود و گاهی به سر حدّ دشنام یا ریشخند مسخره آمیز و دردآور می انجامد؛ هرگونه تکیه و تأکید بر زشتی های وجودِ یک چیز- خواه به ادعا و خواه به حقیقت- هجو است. هجویه یا هجونامه نیز، شعر یا نثری است که بر پایه هجو و دشنام کسی باشد. با توجه به تعریف ادبی هجو و تفاوتی که منتقدان ادبیات بین هجو و فحاشی قائل اند، می توان تمام هرزه سرایی ها و ناسزاگویی های رکیک را که به لکه دار شدن حیثیت و آبروی افراد منجر می شود، از قلمرو هجو خارج کرد. در این پژوهش تلاش شده است تا با روش تحلیل محتوا به بررسی هجو در زبان عربی و فارسی و تأثیر آن بر زبان عربی به ویژه در هجو بشار بن برد پرداخته شود.