میثم الله مرادی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر رویه های مدیریتی و برنامه ریزی بلند مدت بر ارتباطات اثربخش فدراسیون فوتبال ایران با کنفدراسیون فوتبال آسیا بود، پژوهش از نظر هدف تحقیق جزء تحقیقات کاربردی بود، و از نظر ماهیت توصیفی و از منظر متغیرها یک پژوهش آمیخته اکتشافی بود. جامعه آماری در بخش کیفی شامل 12 نفر از صاحب نظران و کارشناسان در حوزه دیپلماسی ورزشی و روابط بین الملل؛ اعضای هیات علمی مدیریت ورزشی در کشور و مسئولان روابط بین الملل فدراسیون فوتبال بود که به روش ملاکی انتخاب شدند؛ و در بخش کمی بر اساس جدول مورگان 140 نفر از روسای و هیات رئیسه فوتبال استان ها و کارشناسان مسئول فدراسیون فوتبال به عنوان نمونه آماری به روش در دسترس انتخاب گردیدند. تحلیل یافته های بخش کیفی بر اساس تحلیل تم با نرم افزار مکس کیودا 10 و بخش کمی بر اساس مدل معادلات ساختاری بر پایه نرم افزار لیزرل تحلیل انجام گرفت. یافته های بخش کیفی نشان داد رویه های مدیریتی و برنامه ریزی بلند مدت به عنوان مهمترین عوامل موثر بر ارتباطات بین سازمانی اثر بخش در ورزش در فدراسیون فوتبال ایران و کنفدراسیون آسیا می باشد.

مشکلات زیادی در ارتباطات ورزشی در سطح بین الملل برای فدراسیون های ورزشی جمهوری اسلامی ایران به وجود می آید که دلایل آن را باید در عدم ارتباط مناسب فدراسیون ها با مقامات آسیایی و جهانی در نظر گرفت. در این پژوهش، بررسی دلایل ضعف اخلاق حرفه ای در ارتباطات فدراسیون فوتبال در سطح بین الملل، در دستور کار قرار گرفته و به این منظور به تجزیه و تحلیل روابط بین المللی فدراسیون فوتبال پرداخته شده است. به طور قطع ضعف های مدیریتی از مهمترین عوامل نداشتن کرسی فدراسیون فوتبال در سطح بین الملل و به ویژه کنفدراسیون آسیایی فوتبال میباشد. در این پژوهش که به صورت دلفی فازی انجام شد، نظر مسئولان و خبرگان فدراسیون فوتبال در زمینه راهکارهای کسب کرسی تحلیل گردید. در مجموع مشخص شد ارتباطات با اشخاص مطرح در فوتبال بین الملل، روابط مناسب با کنفدراسیون آسیایی و گرفتن میزبانی ملی و باشگاهی، راهکارهای مناسبی برای کسب و حفظ کرسی قدرتمند در کنفدراسیون فوتبال آسیایی میباشد.. . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . .. . . . . . .. . . . . . . . . . .. . .

هدف این پژوهش طراحی مدل ورزش شهروندی در کلانشهر تهران است. تحقیق حاضر از نظر هدف، بنیادی است که با روش کیفی در دو مرحله اجرا شد. در مرحله اول با استفاده از راهبرد داده بنیاد با 25 نفر از خبرگان مصاحبه عمیق صورت گرفت و برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش چارمز بهره گرفته شده و مدل اولیه استخراج شد. در مرحله دوم، مدل برآمده از مرحله قبل در سه مرحله در اختیار کارگروه دلفی متشکل از شش خبره مدیریت ورزشی جهت اصلاح و تأیید نهایی گذاشته شد. نتایج نشان داد که سیاست گذاری کلان، الزامات توسعه بخش، وظایف سازمان متولی ورزش شهروندی، شهر ورزشی، مدیریت واحد شهری و در نهایت محیط کلانشهری تهران عوامل تأثیرگذار بر ورزش شهروندی هستند. بنابراین به نظر می رسد که دولتمردان، سیاست گذاران و مدیریت شهری با درک مفهوم واقعی ورزش شهروندی و شناسایی عوامل مؤثر بر آن، براساس مدل پژوهش حاضر، می توانند به منظور فراهم سازی بستر مشارکت حداکثری شهروندان، با فرهنگ سازی و تبلیغات رسانه ای مناسب، ضمن افزایش سلامتی و نشاط اجتماعی، پایه های اقتصاد و رفاه شهری را تقویت کرده و کلانشهر تهران را به شهر ورزشی شناخته شده ای در منطقه تبدیل کنند.