جان پی. کرانک

توضیحات فردی به تأثیر خصوصیات و ویژگی های خود افسران پلیس بر رفتار آنها اشاره دارد. در دهه ۱۹۶۰، تنش بین پلیس و شهروندان به شکل شورش و نافرمانی مدنی متجلی شد (واکر). در واکنش به مجموعه ای از کمیسیون های ریاست جمهوری، دستور داده شد تا درباره این موضوعات تحقیق کنند. مشهورترین کمسیون که کمیسیون کرنر(Kerner) بود، علل صدها اختلال را که در اواخر دهه ۱۹۶۰ اتفاق افتاده بود، بررسی کرد. کمیسیون کرنر گزارش داد که خصومت و عدم اعتماد عمیقی بین اقلیت ها و پلیس وجود داشته است. در این گزارش، توصیه شد که استخدام بیشتری از افسران اقلیت صورت گیرد؛ همچنین، توصیه شد اقدامات و عملیات های پلیس به طور قابل توجهی تغییر کند. به عنوان یک نتیجه مستقیم از بحران پلیس در دهه ۱۹۶۰، سازمان های پلیسی به دنبال استخدام افسرانی بودند که نماینده بیشتر جوامع بودند، از جمله در پی استخدام اقلیت ها و زنان بیشتر بودند. علاوه بر این، به تعاقب تعیین استانداردهای بالاتر برای استخدام، همراه با بهره مندی از فرصت های آموزشی فراهم شده از طریق LEAA (برنامه آموزش اجرای قانون)، سطح تحصیلات افسران پلیس از ۲۰ درصد افسران با مدرک دانشگاهی در سال ۱۹۶۰ به ۶۵ درصد در سال ۱۹۸۸ افزایش یافت(واکر، ص. 37).   نتایج نشان داد که بین دو گروه از نظر سن و جنس اختلاف معنی دار وجود دارد.

شاید نیاز باشد بخش هایی ازفرهنگ پلیس تکامل یابند تا اینکه بتوان شرایط داخلی فراگیرتری برای آن ایجاد کرد. البته، رهبران پلیس باید پیش از اینکه به دنبال تأثیرگذاری بر یک تغییر فرهنگی باشند، آن را در ابتدا درک کنند. این فصل نگاهی به توصیفات کلی فرهنگ پلیس، چگونگی تغییر آن در گذر زمان و چگونگی اجتماعی شدن استخدامی های جدید دارد. این فصل همچنین انواع فرهنگ ها را که به نظر می رسد در فرهنگ پلیس وجود داشته باشند، مشخص می کند و نیز انواع فرهنگ هایی را نشان می دهد که ممکن است از سازمان مختلف ظهور کنند. بخش هایی از مصاحبه هایی که با افسران پلیسی که قبلاً خدمت می کردند و کسانی که در حال حاضر خدمت می کنند هم نشان می دهد که توجه آنها نیز بیشتر به مسائل مهمی است که در این فصل به آنها اشاره شده است.