مهدیه شوشتری رضوانی

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی بازی الیفو بر هوش هیجانی کودکان پیش دبستانی به صورت نیمه آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون- پس آزمون، با یک گروه گواه انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه کودکان پیش دبستانی منطقه 13 شهر تهران در سال تحصیلی 98-97 بود. در این مطالعه از پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن استفاده شد. تعداد 30 نفر و به صورت تصادفی در گروه آزمایشی (15نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار گرفتند. به منظور انتخاب نمونه پژوهش، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. پس از انتخاب نمونه ها پیش آزمون انجام شد و سپس بازی الیفو برای کودکان گروه آزمایش انجام شد. برای گروه آزمایش 45 جلسه بازی در ساعتی که کودکان در پیش دبستان حضور داشتند انجام و اجرا شد و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد و در پایان دوره از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از میانگین و انحراف معیار و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که بازی الیفو باعث افزایش معنی دار سطح هوش هیجانی کودکان پیش دبستانی به میزان 49/0 و همچنین بر خرده مقیاس های خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی و مدیریت روابط به ترتیب 61/0، 57/0، 54/0 و 54/0 موثر بود. مبتنی بر یافته ها می توان بیان داشت که بازی الیفو یک روش موثر برای افزایش هوش هیجانی کودکان است.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر سلامت روان دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس منطقه 4 شهر تهران صورت گرفته است. نوع پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه این پژوهش را همه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس آموزش و پرورش منطقه 4 شهر تهران تشکیل داده اند. از این جامعه یک مدرسه به روش نمونه گیری در دسترس و دو کلاس متوسطه با روش تصادفی انتخاب شده است. به منظور سنجش سلامت روان، پرسشنامه گلدبرگ (1998) استفاده شد. برای اجرای پژوهش نخست از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شده، سپس 10 جلسه 90 دقیقه ای مثبت اندیشی برای گروه آزمایش ارائه شده است اما برای گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفته است. پس از پایان آموزش از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. به این ترتیب داده های موردنیاز پژوهش گرد آوری شدند و با آزمون کوورایانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که میانگین سلامت روان گروه آزمایش در پیش آزمون 50 بود، اما در پس آزمون 44 بود. همچنین تحلیل استنباطی با 99 درصد اطمینان، اثربخشی آموزش را بر سلامت روان تأیید کرد. بنابراین نتیجه گیری می شود که آموزش مهارتهای مثبت اندیشی، سلامت روان دانش آموزان رابه طور معنا دار بهبود می بخشد (05/0

پژوهش حاضر به بررسی گرایشات سلامت معنوی بر بهزیستی روانشناختی دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تهران شمال در سال 1399 پرداخته است. این مطالعه توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل 200 نفراز دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، دانشکده روانشناسی که واجد شرایط شرکت در پژوهش بودند، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی (کی یز و ماگیارمو، 2003)، گرایشات سلامت معنوی (آلیسون و پولتزین، 1982) پاسخ دادند. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد . نتایج حاصل از این تحلیل نشان داد که بین متغیرهای گرایشات سلامت معنوی و بهزیستی روانشناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (05/0 p <). معنویت و دینداری می توانند به عنوان راهبردهای مثبت برای افزایش معنا در زندگی، امید و تعاملات اجتماعی در افراد و همچنین برای مقابله با بیماری های روانشناختی از قبیل افسردگی، احساس تنهایی مفید باشد. همچنین نتایج نشان داد که در حدود 5 درصد از بهزیستی روانشناختی بر اساس معنویت دانشجویان پیش بینی می شود.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه استرس شغلی با نماز خواندن دانشجویان پرستاری شهر تهران در سال 1399 به انجام رسید.روش: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه اماری 123 نفر از دانشجویان پرستاری بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس شغلی شوکلا و سریواستاوا (2016) و پرسشنامه خودسنجی التزام عملی به اعتقادات مذهبی نوید (1389) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که بین نماز خواندن و استرس شغلی رابطه معنی دار وجود دارد. و نماز خواندن باعث کاهش استرس شغلی می شود. نتایج رگرسیونی هم نشان داد که نماز خواندن به میزان 30 درصد می تواند استرس شغلی را پیش بینی کند. نتیجه گیری: بر این اساس می توان چنین نتیجه گیری کرد که از طریق تقویت نماز خواندن و برنامه های موثر در گرایش افراد به نماز خواند می توان استرس شغلی پرستاران را کاهش داد.