سیده فاطمه جلادتی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر سلامت روان دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس منطقه 4 شهر تهران صورت گرفته است. نوع پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه این پژوهش را همه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس آموزش و پرورش منطقه 4 شهر تهران تشکیل داده اند. از این جامعه یک مدرسه به روش نمونه گیری در دسترس و دو کلاس متوسطه با روش تصادفی انتخاب شده است. به منظور سنجش سلامت روان، پرسشنامه گلدبرگ (1998) استفاده شد. برای اجرای پژوهش نخست از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شده، سپس 10 جلسه 90 دقیقه ای مثبت اندیشی برای گروه آزمایش ارائه شده است اما برای گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفته است. پس از پایان آموزش از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. به این ترتیب داده های موردنیاز پژوهش گرد آوری شدند و با آزمون کوورایانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که میانگین سلامت روان گروه آزمایش در پیش آزمون 50 بود، اما در پس آزمون 44 بود. همچنین تحلیل استنباطی با 99 درصد اطمینان، اثربخشی آموزش را بر سلامت روان تأیید کرد. بنابراین نتیجه گیری می شود که آموزش مهارتهای مثبت اندیشی، سلامت روان دانش آموزان رابه طور معنا دار بهبود می بخشد (05/0

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه استرس شغلی با نماز خواندن دانشجویان پرستاری شهر تهران در سال 1399 به انجام رسید.روش: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه اماری 123 نفر از دانشجویان پرستاری بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس شغلی شوکلا و سریواستاوا (2016) و پرسشنامه خودسنجی التزام عملی به اعتقادات مذهبی نوید (1389) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که بین نماز خواندن و استرس شغلی رابطه معنی دار وجود دارد. و نماز خواندن باعث کاهش استرس شغلی می شود. نتایج رگرسیونی هم نشان داد که نماز خواندن به میزان 30 درصد می تواند استرس شغلی را پیش بینی کند. نتیجه گیری: بر این اساس می توان چنین نتیجه گیری کرد که از طریق تقویت نماز خواندن و برنامه های موثر در گرایش افراد به نماز خواند می توان استرس شغلی پرستاران را کاهش داد.