مسعود علی حسینی

پژوهش حاضر به بررسی نقش آموزش هنر بر درمان آسیب های اجتماعی و تقویت باورهای دینی دانش آموزان می پردازد. روش پژوهش از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری تحقیق مذکور را کلیه ی دانش آموزان ششم ابتدایی شهر مهران (استان ایلام) تشکیل می دهند. با توجه به حجم بالای جامعه آماری از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. واز بین مدارس منطقه مورد نظر 4 مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شده و پس از آن 30 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل(15 نفر) و گروه آزمایش(15نفر) تقسیم شدند.و از این آزمودنی ها، پیش آزمون باورهای دینی و آشنایی با مسائل و آسیب های اجتماعی گرفته ، لازم به ذکر است جلسات آموزش هنر به مدت 2 ماه و هر هفته 3 جلسه و به میزان 30تا 45 دقیقه جمعاً 16 ساعت برگزار گردید، داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد وبرای طبقه بندی و نمایش داده ها ابتدا از آمار توصیفی برای میانگین ها، انحراف استانداردها و درصدها استفاده گردید. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل کوواریانس یک متغیره و چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش هنر بر درمان آسیب های اجتماعی و تقویت باورهای دینی دانش آموزان نقش موثری دارد.

با توجّه به پیچیدگی محیط و تغییرات شدید در سازمان ها و ساختارهای موجود و نیز وجود سلایق پویا و غیرخطی مؤثر بر این امر، شناسایی و اولویت بندی عوامل تفکّر راهبردی می تواند به برنامه ریزی برای تربیت فرماندهان و مدیران دانشگاه های نظامی کمک نماید. هدف از پژوهش، شناسایی عواملی است که در سه حوزه محیطی، سازمانی و فردی بر تفکّر راهبردی مؤثر است. روش پژوهش به صورت ترکیبی می باشد که در بخش کیفی با انجام مصاحبه، مفاهیم استخراج شده و تحلیل آن به روش تحلیل مضمون انجام شده است. در بخش کمی جهت اولویت بندی عوامل، از پرسشنامه استفاده شده و تحلیل آن با تکنیک دیمتل انجام شده است. در نتیجه سیزده عامل کلیدی شامل: ویژگی های شخصیتی، ویژگی های شهودی، علم، حضور در جمع افراد راهبردی، هوش سازمانی، محدودیت های محیطی و سازمانی، بصیرت، مهارت حل مسئله، تعادل در تعارضات و همگنی گروه، فرصت طلبی هوشمندانه، محیط پرتلاطم، عرصه میدانی مأموریت و عوامل قانونی به عنوان عوامل مؤثر بر تفکّر راهبردی شناسایی شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، 3 عاملی که بیش ترین اثر را از منظر روابط علّی - معلولی دارد به ترتیب عبارت اند از: ویژگی های شخصیتی، ویژگی های شهودی و حضور در میان افراد راهبردی.