شایا عمادی

زمینه: مطالعات متعددی به بررسی علل دلزدگی زناشویی و هیجان خواهی، کمال گرایی ، راهبردهای تنظیم هیجان و تاب آوری زوجین پرداخته اند. اما پژوهش پیرامون تدوین مدل ساختاری برای پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس هیجان خواهی، کمال گرایی و راهبردهای تنظیم هیجان با میانجی گری تاب آوری در زنان متأهل مغفول مانده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل دلزدگی زناشویی زنان متأهل بر اساس متغیرهای هیجان خواهی، کمال گرایی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان با میانجی گری تاب آوری انجام شد. روش: این پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری بود که 256 زن متأهل دانشجو از واحدهای مختلف دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران در سال تحصیلی 97-1396 در آن شرکت داشتند. گروه نمونه به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شد. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش، از مقیاس دلزدگی زناشویی (پاینز، 1996)، هیجان خواهی (زاکرمن، 1971)، کمال گرایی (هیل و همکاران، 2004)، تنظیم شناختی هیجان (گرانفسکی و همکاران، 2000) و تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) استفاده شد و داده ها با استفاده از آزمون های مدل ساختاری و تحلیل مسیر تحلیل شد. یافته ها: میزان واریانس تبیین شده متغیر درون زای اصلی مدل یعنی دلزدگی زناشویی از طریق پنج متغیر برابر 0/32 است؛ یعنی حدود 32 درصد از واریانس متغیر وابسته اصلی توسط متغیرهای مدل تبیین می شود و 68 درصد از واریانس آن به متغیرهای خارج از مدل مربوط می شود. هیجان خواهی و مکانیسم های تنظیم شناختی سازش یافته و سازش نایافته هیجان، با دلزدگی زناشویی زنان رابطه مستقیم معنادار دارند (0/001 ≥ P ). رابطه ای میان کمال گرایی با دلزدگی زناشویی و تاب آوری زنان متأهل به دست نیامد. تاب آوری با دلزدگی زناشویی زنان رابطه منفی معنادار دارد (0/001 ≥ P ). نتایج ارزیابی شاخص های برازش نشان داد که مدل نهایی پژوهش به صورت قابل قبولی با داده های جمع آوری شده برازش دارد و مدل مفهومی تحقیق تأیید می شود. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط هیجان خواهی، راهبردهای تنظیم هیجان و تاب آوری با دلزدگی زناشویی، می توان گفت که سرمایه گذاری برای بهبود هیجان خواهی، راهبردهای تنظیم هیجان و تاب آوری زنان متأهل می تواند باعث کیفیت زندگی زناشویی زنان را افزایش دهد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر "پیش بینی دلزدگی زناشویی براساس تاب آوری و راهبردهای تنظیم شناختی سازگارانه و ناسازگارانه هیجان در زنان متاهل دانشجو" بود. روش: به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش کاربردی و روش پژوهش توصیفی همبستگی بود و 239 زن متاهل دانشجو از واحدهای مختلف دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران در سال تحصیلی 97-1396 در آن شرکت داشتند. گروه نمونه به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شد. برای جمع آوری داده های مرتبط با موضوع، از پرسش نامه مقیاس دلزدگی زناشوییCBM (پاینز، 1996)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ) و پرسشنامه تاب آوری (CD-RISC) استفاده شد. در بخش استنباطی، داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از آزمون های آماری و روش تحلیل رگرسیون چندگانه با نرم افزار SPSS بررسی شد. یافته ها: 9/5 درصد از واریانس متغیر دلزدگی زناشویی توسط متغیرهای تاب آوری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان (سازگارانه و ناسازگارانه) تبیین می شود. به عبارت دیگر، 9/5 درصد از پراکندگی مشاهده شده در متغیر دلزدگی زناشویی توسط این متغیرها توجیه می شود. مقدار R مشاهده شده (243/0) نیز نشان دهنده آن است که مدل رگرسیون خطی حاضر می تواند برای پیش بینی استفاده شود. علاوه بر این، نسبت F محاسبه شده (885/4 ) در سطح اطمینان حداقل 99 درصد معنادار است. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که بین متغیرهای مورد مطالعه و متغیر دلزدگی زناشویی همبستگی معنادار وجود دارد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان دهنده این است که مکانیسم های تنظیم شناختی هیجان در پیش بینی دلزدگی زناشویی نقش دارد و با آموزش مهارت های تنظیم هیجانی و زوج درمانی هیجان مدار می توان از بروز دلزدگی زناشویی پیشگیری کرد.