نازنین محمدوندگلوجه

هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل سیاستگذاری های فرهنگی دولت در حوزه پوشش زنان و دختران جامعه بود. بدین منظور با روش کیفی اسناد، مصوبات و متون اصلی سیاست فرهنگی سه منبع سیاست گذار در زمینه پوشش زنان یعنی شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجلس شورای اسلامی و معاونت امور زنان وخانواده نهاد ریاست جمهوری گردآوری و تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد رویکرد قوانین مرتبط با پوشش زنان از مجازات و برخورد خشن متخلفان در اوایل انقلاب، به فرهنگ سازی و برخورد نرم تغییرکرده است و به توسعه فعالیت های فرهنگی، آموزشی و تبلیغی توجه بیشتری شده است. اما اغلب سیاست های تدوین شده بعد از انقلاب توسط دستگاه های ذیربط در عمل با موفقیت چندانی مواجه نشده و با وجود این که دولت از تمام ظرفیتهای تشویقی و تنبیهی موجود برای تحقق این سیاست ها استفاده کرده؛ اما به طور موثری به اندازه کافی موفق نبوده است و عواملی مانند فقدان تعریف جامع از پوشش و حجاب در قوانین و برداشت های متفاوت درخصوص نوع پوشش در جامعه، کل گویی، ابهام واعمال سلیقه ای در اجرای سیاست های حوزه پوشش زنان، ناهماهنگی های ساختاری، توجه کم به سیاست های فرهنگی و عدم هماهنگی سیاست ها و مصوبات قانونی با شرایط جامعه و فقدان نظارت مناسب، از عوامل عدم موفقیت سیاستگذاری در حوزه پوشش زنان است.

در سال های اخیر، تأمین مالی فعالیت های فرهنگی به دلیل کاهش درآمد شهرداری ها ناشی از وقوع پدیده رکود تورمی با مشکل مواجه شده است. به علاوه، شرایط نامناسب اقتصادی جامعه باعث شده تا شهروندان تخصیص بودجه به سازمان های فرهنگی دولتی و عمومی را با حساسیت بیشتری دنبال کنند و به آن واکنش نشان دهند. از این رو، افزایش بهره وری و رشد نسبت ستاده به نهاده با کاهش هزینه ها و افزایش کارایی و اثربخشی سازمان های فرهنگی دولتی و عمومی نه یک ضرورت، بلکه به یک الزام تبدیل شده است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف ارائه یک الگوی سنجش بهره وری در سازمان های فرهنگی ایران، به شناسایی مؤلفه های سنجش بهره وری در سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران در سال 1398 پرداخته است. برای این منظور، داده های لازم از مطالعات تجربی مرتبط با کلید واژه بهره وری و ابعاد آن جمع آوری و با بهره گیری از روش تحلیل مضمون تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد عوامل مرتبط با سنجش بهره وری در سازمان های فرهنگی را می توان ذیل 5 مؤلفه اصلی (1) سبک مدیریت، (2) عوامل فردی، (3) عوامل اقتصادی، (4) عوامل محیطی و (5) عوامل فرهنگی و اجتماعی و 58 مؤلفه فرعی دسته بندی کرد. خاطرنشان می شود، استفاده از این نتایج می تواند بهره وری در سازمان های فرهنگی را افزایش دهد و زمینه صرفه جویی در منابع دولتی و بخش عمومی را فراهم نماید. مضافاً، کارایی و اثربخشی فعالیت های فرهنگی را افزایش دهد.

مقدمه و هدف پژوهش: فرهنگ از طریق ترویج ارزش های مشترک درون گروه که راه های انجام فرایندهای اقتصادی تولید توسط اعضای گروه را تعیین می کنند بر کارایی اقتصادی می تواند تأثیر بگذارد. هدف پژوهش حاضر طراحی مدل سنجش بهره وری در سازمان های فرهنگی ایران بود.جامعه آماری شامل مدیران و کارکنان سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران بود که به تعداد 306 نفر در بخش کمی و 12 نفر در بخش کیفی انتخاب شد. روش پژوهش: این پژوهش با رویکرد آمیخته (کیفی- کمی) درصدد طراحی مدل سنجش بهره وری در سازمان های فرهنگی ایران است که در سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران انطباق پذیری دارد.از نظر روش گردآوری اطلاعات 5 مؤلفه اصلی و 58 مؤلفه فرعی از ادبیات موضوع به روش تحلیل مضمون استخراج شده و از طریق اجرای روش دلفی با حضور نخبگان دانشگاهی و خبرگان سازمان های فرهنگی به اجماع گذاشته شد که در نهایت 21 مفهوم به عنوان ابعاد نهایی مدل شناسایی شد. یافته ها: یافته ها نشان می دهد، وضعیت مؤلفه های اصلی سبک مدیریت، ویژگی فردی، عوامل فرهنگی و اجتماعی، عوامل اقتصادی و محیطی در سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران از نظر نمونه مورد پژوهش دارای همبستگی مناسب بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که افزایش بهره وری با 5 مولفه ارتباطی مستقیمی دارد که با رشد نسبت ستاده به نهاده با کاهش هزینه ها به طور مستقیم تاثیر مثبت دارد و مولفه عواملی محیطی در بعد کارایی و اثربخشی تاثیر یکسانی بر بهره وری این سازمان داشت .