محمد امیریان

تعلیم و تربیت و معضلات و مشکلات مربوط به آن یکی از بحثانگیزترین مسائل در جوامع مختلف بوده و هست. دلایل این اهمیت را نیز میتوان به نکاتی چون لزوم تعلیم و تربیت صحیح نسل آتی، حساسیت و شکنندگی کودکان، نوجوانان و جوانان در تعامل مسائل مختلف دانست. دانش آموزان مهمترین و حساسترین عناصر در نظام آموزشوپرورش و سرمایههای ملی این مرزوبوم به شمار میآیند. مدرسه نیز بهعنوان یکی از مهمترین نهادهای رسمی و آموزشی کشور که همه کودکان با رسیدن به سن تحصیل وارد آن میشوند موظف است تا با تمهیدات لازم و مفید، با بالا بردن سطح دانش و آگاهی دانش آموزان، آنها را در برابر رفتارهای پرخطر و ناسالم اجتماعی محفوظ و مصون نگاه دارد. آموزش مهارتهای زندگی میتواند گام بسیار مهمی در جهت کاهش آسیبهای اجتماعی باشد. اگر امروزه در جهت پیشگیری، کنترل و کاهش آسیبهای اجتماعی اقدامات لازم را انجام ندهیم بیشک سرمایههای مادی، معنوی، انسانی و اجتماعی ارزشمندی را که همان فرزندانمان هستند از دست خواهیم داد. در این مقاله به نحوه آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد پیشگیری از آسیبهای اجتماعی پرداخته شده است.

معنادرمانی به عنوان یک روش مشاوره توانبخشی گروهی به افراد کمک می کند، درک جدیدتر و عمیق تری نسبت به زندگی و شرایط آن به دست آورند و ترغیب شوند امیدوارتر به زندگی ادامه دهند و به راحتی در مقابل اتفاقات زندگی تسلیم نشوند. هنگامی که انسان احساس می کند وجود و هستی اش به یک منبع لایزال پیوند خورده و خود را متکی به چارچوب ها و تکیه گاه های گسترده ای مانند مذهب و فلسفه ای که برای زندگی کردن انتخاب کرده است، می بیند معنی زندگی را درمی یابد و آن را احساس می کند. ﻣﻌﻨﺎدرﻣ ﺎﻧی از روش های درﻣﺎﻧی ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ کﻪ در ﻗﺎﻟﺐ کﺎر ﮔﺮوﻫی اﻣکﺎنﭘﺬیﺮ اﺳﺖ. ایﻦ ﺷیﻮه درﻣﺎﻧی از ﻧﻈﺮ ﻓﻠﺴﻔی ﻗﺮاﺑﺖ ﺑﺴیﺎرى ﺑﺎ آﻣﻮزهﻫﺎى دیﻨی دارد و ﻣیﺗﻮان آﻣﻮزهﻫﺎى دیﻨی را در آن ﮔﻨﺠﺎﻧﺪ. ایﻦ روش درﻣﺎﻧی ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ آﻧﭽﻪ در ﻫﺴﺘی اﻧﺴﺎن اﻫﻤیﺖ دارد، ﺳﺮﻧﻮﺷﺘی ﻧیﺴﺖ کﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣیکﺸﺪ ﺑﻠکﻪ ﺷیﻮه اى اﺳﺖ کﻪ اﻧﺴﺎن ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ را ﻣیﭘﺬیﺮد. اﻧﺴﺎن ﻣیﺗﻮاﻧﺪ ﻫﺮﭼیﺰ ارزﺷﻤﻨﺪى را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ، ﻣﮕﺮ ﺑﻨیﺎدىﺗﺮیﻦ آزادى ﺑﺸﺮى یﻌﻨی آزادى اﻧﺘﺨﺎب، ﺷیﻮه ﺑﺮﺧﻮرد یﺎ ﺷیﻮه واکﻨﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ و آزادى ﺑﺮﮔﺰیﺪن راه ﺧﻮیﺶ را. در این مقاله روش معنادرمانی و معنادرمانی با رویکردی دینی تبین شده و در پایان مراحل و شیوه اجرای آن بررسی و نقد و ارزیابی روش مطرح شده است.

اضطراب رقابتی و اعتمادبه نفس عواملی هستند که باعث پاسخ های فیزیولوژیکی مختلفی در بدن می شوند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تغییر فاکتورهای فیزیولوژیک، روانی و عملکرد تیراندازی بعد از یک دوره تمرینات تصویرسازی ذهنی در دانشجویان نظامی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود که جامعه آماری آن، کلیه دانشجویان افسری دانشگاه افسری امام علی (ع) بودند که از بین آن ها، 30 نفر براساس معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شده و در دو گروه آزمایش (15) و کنترل (15) قرار گرفتند. گروه آزمایش 6 هفته (سه روز در هفته) تمرینات تصویرسازی دریافت کردند. اضطراب شناختی، اضطراب جسمانی و اعتمادبه نفس ازطریق پرسش نامه،  کورتیزول از بزاق و عملکرد تیراندازی ازطریق تیراندازی اندازه گیری شدند. یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان داد بعد از تصویرسازی ذهنی در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل،  اضطراب شناختی (006/0=p)، اضطراب جسمانی (001/0=p)، کورتیزول (002/0=p) کاهش معنادار و اعتمادبه نفس (001/0 =p) و عملکرد تیراندازی (001/0 =p) افزایش معناداری دارند. نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت که تمرین تصویرسازی می تواند راهبردی برای کاهش پاسخ های روانی، فیزیولوژیکی و بهبود اعتمادبه نفس باشد.