رضا سبزواری راد

این پژوهش باهدف بررسی تأثیر بیتمرینی بر قابلیتهای جسمانی و ترکیب بدنی دانشجویان نظامی متعاقب تمرین دوره تکاور و رزم در کوهستان، انجام شد. در یک مطالعه کاربردی به روش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون، تعداد 30 نفر از دانشجویان افسری، به شکل هدفمند و در دسترس انتخاب شدند و به دو گروه 15 نفره، تمرین دوره تکاور و تمرین دوره رزم در کوهستان تقسیم شدند. هر گروه به مدت 8 هفته دوره تکاور و رزم در کوهستان را طی نمودند. سپس از تمامی آزمودنیها، برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی، درصد چربی و ترکیب بدنی در پایان دوره و پس از 3 هفته بیتمرینی اندازهگیری شدند. نتایج مقایسه پیش و پسآزمون رکوردها نشان داد که استقامت قلبی- عروقی، انعطافپذیری، استقامت عضلات شکم قدرت، توان بیهوازی و چابکی در هر دو گروه تمرینی کاهش معنیداری داشتند ولی استقامت عضلات کمربند شانه و قدرت در هر دو گروه تمرینی با پیشرفت همراه بود ولی این پیشرفت ازنظر آماری معنادار نبود. همچنین مقایسه میانگین پسآزمون درصد چربی و شاخص توده بدنی دو گروه بیانگر آن بود که تفاوت معنیداری ازنظر آماری ندارند. همچنین مشاهده شد که در هیچکدام از قابلیتها بهجز توان هوازی بین دو گروه تفاوت معنیداری وجود ندارد. بهطورکلی، میزان کاهش در متغیرهای ذکرشده در بیتمرینی کوتاهمدت صرفنظر از نوع تمرین روند یکسانی دارد لکن ترکیب تمرینات در حفظ سازگاریهای بهدستآمده و نیز اثر بیتمرینی بلندمدت باید بررسی شود.

آدیپونکتین نقش مهمی در بسیاری از بیماریهای متابولیکی وقلبی دارد همچنین تنظیم آنزیم های کبدی برای سلامت ارگان های بدن ضروری است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید بر مقادیر آدیپونکتین و غلظت سرمی آنزیم های کبدی در پسران چاق و دارای اضافه وزن بود. بدین منظور22 پسر 12 تا 14 ساله چاق و دارای اضافه وزن (میانگین وزن 97/8 ± 40/74 کیلوگرم و قد 97/8 ± 40/157 سانتیمتر و BMI 97/3 ± 56/28 کیلوگرم بر متر مربع و درصد چربی 21/4 ± 67/33 ) انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی هشت هفته تمرین تناوبی شدید رکاب زنی را با شدت معادل 80 درصد HRreserve به مدت 3 روز در هفته اجرا نمودند. متغیرهای آدیپونکتین، آسپارتات آمینوترانسفراز(AST)، آلکالین فسفاتاز(ALP)، آلانین آمینو ترانسفراز(ALT) با استفاده از کیت ها و روش های آزمایشگاهی هم چنین توان هوازی، شاخص توده بدنی و درصد چربی آزمونی ها در دو مرحله پیش و پس از پروتکل تمرین نیز سنجیده و برای مقایسه متغیرهای پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس و برای بررسی ارتباط، از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. .نتایج در سطح معنی داری(05/0>P) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شد. اجرای هشت هفته تمرین تناوبی شدید با استفاده از دوچرخه منجر به کاهش غیرمعنادار مقادیر آدیپونکتین(05/0<P) و آنزیم های AST (05/0<P) و ALP(05/0<P) شد. همچنین این تمرین سبب کاهش معنادار آنزیم ALT (05/0>P)و درصد چربی(05/0>P) و افزایش توان هوازی(05/0>P) شد. تمرین تناوبی شدید سبب تقویت توان هوازی و کاهش درصد چربی وکاهش آنزیم کبدی ALT در پسران چاق می گردد. البته برای روشن شدن قطعی این موضوع تحقیقات بیشتری نیاز است.

بررسی تأثیر موسیقی انگیزاننده بر زمان رسیدن به خستگی، تغییرات لاکتات و شاخص درک فشار درسربازان ورزشکار طی یک آزمون فزاینده بود. در این پژوهش16سرباز ورزشکار مرکز آموزش تکاور نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران از رشته های مختلف ورزشی با میانگین سنی 16/3 ± 94/24 سال، قد 88/4 ± 44/179 سانتی متر، وزن 96/6 ± 38/72 کیلوگرم، شاخص توده بدن 30/1± 73/22 ، به صورت داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کردند. این افراد به روش تعادل مخالف در 2 جلسه به انجام آزمون فزاینده رمپ پرداختند. نتایج تحقیق نشان داد گوش دادن به موسیقی انگیزاننده، حین فعالیت ورزشی پیشرونده موجب تغییر معنی داری در مدت زمان رسیدن به خستگی شد وباعث افزایش آن در گروه با موسیقی نسبت به گروه بدونه موسیقی گردید (05/≥p)؛ اما در تغییرات لاکتات خون تفاوت معنی داری دیده نشد، تأثیر موسیقی بر شاخص درک فشار در دقایق پانزده و هیجده به صورت معنی داری دیده شد و باعث کاهش فشار بر روی ورزشکاران گردید (05/≥p). مطالعه حاضر نشان داد گوش دادن به موسیقی انگیزاننده اجرای هوازی را بهبود بخشیده و ضمن افزایش زمان رسیدن به خستگی باعث کمتر شدن فشار بر روی سربازان ورزشکار می گردد.

زمینه و هدف: کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی به دلیل اتخاذ سبک زندگی بی تحرک، کاهش قابل توجه آمادگی جسمانی را تجربه می کنند که در نهایت مرگ زودرس را در آنان به دنبال دارد. تأثیر تمرینات ورزشی هدفمند و ساختاریافته در بهبود آمادگی جسمانی این دسته ثابت شده است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تمرینات ورزشی مختلف بر آمادگی جسمانی کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی بود. مواد و روش: این مطالعه از نوع مروری نظام مند می باشد و ادبیات آن با استفاده از پایگاه های اینترنتی ، Pubmed google Scholar, SID, PubMed, Irandoc, Science direct, Scopus و با جستجوی سه کلیدواژه" Exercise Training " و " Physical fitness " و " Children and Adolescents with Intellectual disabilities " موجود در mesh و بدون محدودیت زمانی گردآوری شد. یافته ها: بیشترین تمرکز متخصصان و مربیان ورزشی در طراحی تمرینات برای کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی بایستی بر مشارکت هم زمان در فعالیت ورزشی و توسعه مهارت های فردی و با در نظرگرفتن شدت فعالیت سبک تا متوسط باشد. زیرا این امر منجر به افزایش اعتماد بنفس و شایستگی آنها شده و مشارکت مادام العمر آنها در فعالیت ورزشی را به دنبال خواهد داشت. نتیجه گیری: آ گاهی از میزان آمادگی جسمانی کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی و ارتباط آن با فعالیت های بدنی و تمرینات ورزشی به پژوهشگران و متخصصان ورزشی کمک می کند تا مداخلات ورزشی مؤثرتری را برای بهبود آمادگی جسمانی در این جمعیت خاص و آسیب پذیر داشته باشند.